Z geomechanicznego punktu widzenia metoda Z-S zwraca szczególną uwagę na takie aspekty jak:
■ prowadzenie obserwacji pomiarowych obiektu i podłoża,
■ konieczność dokładnego rozpoznania w wyniku badań laboratoryjnych aktualnych wielkości parametrów fizyko-mechanicznych i wytrzymałościowych podłoża (górotworu) w rejonie obiektu zabytkowego,
■ analiza wyników badań wytrzymałościowych i objawów destrukcji użytych materiałów i konstrukcji budowlanych chronionego obiektu,
■ kontrola i pomiary jakości użytych podsadzek do wypełniania zbędnych wyrobisk,
■ obniżenie parametrów fizyko-mechanicznych i wytrzymałościowych użytych w przeszłości materiałów budowlanych na skutek zawodnienia, zawilgocenia, starzenia się, intensywnej wentylacji itp.,
■ badanie parametrów materiałów chemicznych używanych do izolacji ścian, wzmacniania filarów itp.,
■ możliwość zastosowania sztucznych filarów o odpowiednich parametrach i nośności,
■ rola badań nieniszczących przy określaniu aktualnej stateczności wyrobisk,
■ analiza statyczno-wytrzymałościowa poszczególnych rozwiązań technicznych w zakresie stabilizacji i wzmocnienia obiektów chronionych naziemnych i podziemnych. Metodyczne postępowanie w myśl tych zaleceń usuwa przyczyny występujących
zagrożeń w postaci degradacji zabytkowych obiektów chronionych takich jak: nierównomierne osiadanie fundamentów, pękanie ścian konstrukcyjnych, katastrofy budowlane, zawały chronionych obiektów poziemnych, tworzenie się zapadlisk, uszkodzeń sieci wodociągowych, kanalizacyjnych, gazowych, ciepłowniczych itp.
Rys. 2. Katastrofy budowlane wywołane awariami wielokondygnacyjnych wyrobisk: a - Jarosław, b - Kłodzko Fig. 2. Building catastrophes caused by the failures of multilevel underground headings: a - Jarosław, b - Kłodzko