6619

społecznym i przyrodniczym oraz prawdziwy ład społeczny. Tak wiłc ostatecznym celem edukacji jest kreowanie i wprowadzanie człowieka w łwiat uniwersalnych wartołci. Tł prawdł piłknie okrełlił Albert Einstein słowami „Problemem XX wieku nie jest bomba atomowa. Jest nim serce człowieka”.

Oczywiste jest łe wszystkie te wartołci powinni przekazał nam rodzice. Jednakłe w czasach, gdy pieniłdz osiłgnłł kolosalne znaczenie i obserwuje sił zjawisko tzw. ”pogoni za pieniłdzem”, rodzice coraz mniej czasu połwiłcajł swym pociechom. Rekompensujł im to zazwyczaj poprzez coraz to nowoczełniejsze „zabawki”.

Dziecko coraz rzadziej siłga po ksiłłkł a coraz człciej po filmy video czy teł pro-gramy komputerowe. Podkrełlił naleły, łe rodzic człsto nie wie co oglłda, czy w ogłle, co robi dziecko podczas jego nieobecnołci. Niestety w obiegu coraz człciej spotkał mołna filmy czy programy, ktłre mógł ujemnie wpływał na psychikł młodego człowieka czy wrłcz zawałył na całym jego płniejszym łyciu. Ostatnio modne stało sił zjawisko Internetu. Jest to niewyobrałalny ocean informacji, z ktłrego dziecko mołe czerpał bez ograniczeł i bez kontroli. Wydaje sił, łe urasta on do jednego z głłwnych moderatorłw dzieciłcej i młodziełczej wyobrałni, ktłra owładniłta została tymi „nierzeczywistymi” wzorami, łwiat marzeł i óiĄeit budowany jest z nieodpartł siół na wzłr owego łwiata kolorowych magazynłw, telewizyjnych „spotłw”, niewiary-godnego bogactwa rłnorodnych trełci internetowych. Jełli dodał do tego łe dziecko nie ma wykształconych mechanizmłw selekcji i zmysłu krytycyzmu, to w efekcie musi nastłpił erozja porzłdku intelektualno-moralnego opartego o tradycyjne przekazy i tradycyjny porzłdek. Zasadniczł roił mołe tu odegrał pedagogika medialna. Włałciwy proces kształtowania postaw społecznych skupia sił wiłc w głłwnej mierze na szkole. Jest ona obok rodziny podstawowym łrodowiskiem wychowawczym młodego pokolenia. Jest rłwnoczełnie głłwnym ołrodkiem wyposałajłcym człowieka w wiedzł ogłlnł i instrumentalnł. Jest instytucjł wprowadzajłcł kałdego obywatela w tradycjł i kulturł narodoy#. Jest wreszcie gwarantem pomyłlnego rozwoju duchowego, społecznego i gospodarczego kraju. Te włałciwołci sprawiajł, łe szkolnictwo i wychowanie winny stał sił wartołciami szczegłlnego dobra narodowego i powinny został otoczone nalełytł opiekł pałstwa. Szkoła jako instytucja powszechnego dobra ma prawo oczekiwał od rzłdu wszelkiego wsparcia finansowego, pranego i organizacyjnego, aby mogła wypełniał swojł misjł wobec narodu i jego przyszłołci. Zadaniem wspłczesnej szkoły jest przygotowanie człowieka do tv4*rczego uczestnictwa w cywilizacji. Oznacza to wiłc umiejłtnołł korzystania ze zdobyczy technicznych i kulturalnych wspłczesnego łwiata, a nade wszystko umiejłtnołci rozwijania i doskonalenia osobowołci. Owa kreatywna rola człowieka wobec zewnłtrznego łwiata obejmuje nie tylko łwiat techniki, informacji i zarzłdzania dobrami materialnymi lecz takłe łwiat wartołci etycznych i humanistycznł trełł stosunkłw miłdzyludzkich. Dzisiaj głłwnie wysiłek wychowawczy skierował naleły nie tylko na sprawnołci słułłcej panowaniu nad łwiatem rzeczy, lecz w rłwnej mierze na wykształceniu dyspozycji do łycia we wspłlnocie i do słułby wspłlnocie. Trafnie okrełlajł to słowa Hugo Kołłłtaja „Takie błdzie jutro społeczełstwo, jakie dził młodzieły chowanie”.

Aby nauczanie i wychowywanie mogło był skuteczne musi był w sposłb systematyczny planowane. Zadaniem edukacji jest stymulowanie i wspieranie rozwoju wzwył. Nalełałoby tu jednak dostrzec ił proces ten dotyczy dv^ich sprzecznych ze sobł stron-nauczyciela i ucznia. Uwzglłdnił teł trzeba rłnicł płci młzgu młskiego i łełskiego i dostosował do niego program kształcenia. W dzisiejszym łwiecie „obserwuje sił” blokadł umysłu wyrałajłcł sił brakiem synchronizacji funkcji lewej i prawej płkuli młzgowej oraz uspłjnienia miedzy sferł materiaInł, duchowł, psychicznł i fizycznł człowieka. Bez odblokowania tych funkcji i sfer człowiek nie mołe rozwijał sił wzwył. Program nauczania opiera sił wiłc na zasadzie ambiwalencji zrłwnowałonej i zasadzie asymetrii uspłjnienia oraz prawach transcendencji i descendencji przyczynowej.

Niev^itpliwym atrybutem nowoczesnego programu nauczania jest jego zrłnicowanie wedle zainteresował i mołliwołci intelektualnych uczniłw, stwarzaniu wyboru i