6652

działalności spoi.; na działalność wychowawczą składa się wiele zabiegów i procesów, mających na celu wpływanie na fizyczny, umysłowy i moralny rozwój młodych pokoleń, przekazywanie im doświadczeń społeczeństwa zarówno z zakresu wytwórczości, jak i dorobku kult, przygotowywanie do twórczego rozwoju tego dorobku, a tym samym zapewnienie ciągłości życia społ. między pokoleniami. Pedagogika jest nauką o procesach wychowawczych, czyli teorią działalności wychowawczej; samo postępowanie wychowawcze nazywa się natomiast często pedagogią któremu to pojęciu bliskie jest określenie „sztuka wychowania”

Przedmiot badań pedagogiki - wąskie ujmowanie przedmiotu pedagogiki polega na tym, że ogranicza się go niemal wyłącznie do relacji uczeń - nauczyciel, a więc do zagadnień dydaktycznych zwązanych z nauką szkolną. Prowadzi to do pomijania wszelkich innych stron i dziedzin wychowania, jak np. problematyki wychowania moralnego w szerokim tego słowa znaczeniu, problematyki wychowania zespołowego, wychowania w rodzinie, wychowania pozaszkolnego itd., jak również problematyki celowego wpływu wychowawczego (edukacyjnego) na dorosłych., dydaktyka, czyli teoria nauczania i uczenia się, jest jedną z najlepiej rozwiniętych dyscyplin pedagogicznych. Dla pedagogiki podstawowym przedmiotem badań jest więc proces intencjonalnego wychowawczego i sam owych owawcz ego wzrostu i rozwoju w całej różnorodności jego form, zadań szczegółowych, przebiegu, treści i uwarunkowań. Wychowanie i samowychowanie nie zawsze wprawdzie przebiegają w sposób w pełni świadomie kontrolowany, jak np. w wychowaniu rodzinnym, z reguły jednak są mniej lub bardziej śwadomie organizowane i kontrolowane oraz stają się systemem czynności zaw. w instytucjach oświat, i wychowawczych, takich jak: szkoły, organizacje dziecięce i młodzieżowe, placówki wychowania pozaszkolnego i pozaszkolnego, itd.

pedagogizm - przypisywanie pewnym zjawiskom i procesom psychicznym i społecznym wartości lub przymiotów edukacyjnych, chociaż tam ich nie ma poszerzenie kompetencji pedagogiki; tworzy go rozum pedagogiczny; niesymetiyczność między uczniem a nauczającym redukcja pedagogiki do teorii wychowania sposób myślenia kompatybilny do tworzenia pojęcia logicyzmu.

4. DIAGNOZA W PEDAGOGICE I PSYCHOLOGII. DIAGNOZY SZCZEGÓŁOWE.

Funkcje badań diagnostycznych (teoretycznych)

S deskryptywna S eksplancyjna S prospektywna

Diagnoza pedagogiczna - jako metodologia diagnozy specyficznej dla danej dziedziny pedagogiki (subdyscyplin):

S diagnostyka pedagogiczna środowiska (pedagogika społeczna)

S diagnostyka w wychowaniu resocjalizującym

S diagnostyka psychologiczno - pedagogiczna (pedagogika specjalna)

S diagnostyka opiekuńcza S diagnostyka edukacyjna (dydaktyczna)

S diagnostyka pracy kulturalno - wychowawczej S diagnostyka pracy socjalno - wychowawczej

W przestrzeni, relacjach diagnostycznych ważne są;

S cel diagnostyczny S świadomość metodologiczna S oczekiwania diagnostyczne S zachowania diagnostyczne

Diagnoza - to rozpoznanie na podstawie zebranych objawów prawidłowości badanego złożonego stanu rzeczy przez przyporządkowane go do typu albo gatunku, dalej przez wyjaśnienie genetyczne i celowościowe, określenie jego fazy obecnej i przewidywanego rozwoju.

Procedurę diagnostyczną w pedagogice empirycznej stosujemy po to, aby ustalić istniejący aktualnie stan rzeczy, oraz dojść przyczyn tego stanu.