6701

Psychopatie jako defekt psychiczny cechuje raczej stabilność, mimo to jednak występuje w nich pewna dynamika.

K.Schneider stoi na stanowisku że „osobowości psychopatyczne” należy rozpatrywać w sposób podobny jak osobowości normalne. Prawie wszystko co Dotyczy osobowości normalnych, dotyczy również i „osobowości psychopatycznych”.

Zasadnicze cechy osobowości mają charakter wrodzony, nie należy jednak pojmować ich sztywno każda osobowość rozwija się, zmienia. Zmiany osobowości, będące następstwem przemian jej somatycznego, biologicznego podłoża, przebiegają zgodnie z biologiczną krzywą życia. Rozwój zmiany osobowości dokonują się jednak nie tylko na podstawie czynników biologicznych, wielki wpływ wywierają również indywidualne doświadczenia, przeżycia, otoczenie, wychowanie, nauka. Ten sam proces biologiczny na skutek wpływów zewnętrznych może mieć różne znaczenie, różnie przejawiać się.

Właściwości psychiczne psychopatów, które wpływają negatywnie na ich zdolność przystosowania się do życia społecznego, mogą ulegać zaostrzeniu - dekompensacji lub załagodzeniu - kompensacji.

Leczenie psychopatii należy pojmować nie w sensie ściśle lekarskim, lecz wychowawczym. W większości przypadków jest ono zresztą bardzo problematyczne, jeżeli ma się do czynienia z osobami dorosłymi. U dzieci psychopatycznych właściwym wychowaniem można osiągnąć niekiedy dobre i względnie trwałe wyniki.

Ogólnie przyjętej klasyfikacji psychopatii nie ma. Jedną z najbardziej znanych jest klasyfikacja psychopatii opracowana przez K.Schneidera, który wydzielił i opisał następujące zasadnicze typy osobowości psychopatycznych.

1.    Psychopaci hipcrtymiczni - są to osoby aktywne o wesołym usposobieniu i żywym temperamencie. Nierzadko są oni dobrotliwi, gotowi do udzielania pomocy, wydajnie pracujący, ale powierzchowni i niedokładni, nie można na nich polegać, cechuje ich nierozważna pewność siebie i optymizm. Zachowanie ich jest często bez dystansu, bardzo swobodne.

2.    Psychopaci depresyjni - są to ludzie spokojni, brakuje im wiary w siebie, ufności, przede wszystkim widzą odwrotną stronę, nic nie jest pogodne wszystko jest przez coś zakłócone. Pochłaniają ich rozmyślania oderwane od codziennych zadań. Jeżeli nie mają oni rzeczywistych kłopotów, to wyszukują sobie jakieś nierealne zmartwienia.

3.    Psychopaci niepewni siebie - ludzi tych cechuje ich skrępowanie i nieśmiałość. Ich skrupuły, wątpliwości i niedostatek samopoczucia mogą dotyczyć wszystkiego, szczególnie jednak często są związane z problemami etycznymi.

4.    Psychopaci fanatyczni - u osób tych istnieje tendencja do powstawania idei nadwartościowych, które ich całkowicie opanowują i pobudzają do działania, starają się dochodzić za wszelką cenę do swoich słusznych lub często wątpliwych praw.

5.    Psychopaci żądni uznania - są to osoby które cechuje sztuczność i próżność. Istniejąca u nich tendencja do zwracania na siebie uwagi otoczenia może przejawiać się ekscentrycznością, niezwykłością wypowiadanych poglądów i zachowania się oraz niestosownością publicznych wystąpień.

6.    Psychopaci o chwiejnym nastroju - osoby te charakteryzuje nagłe występowanie stanów uczuciowych nacechowanych obniżeniem nastroju oraz jednocześnie drażliwością.

7.    Psychopaci wybuchowi - są to osoby, które z najsłabszych przyczyn unoszą się gniewem.

8.    Psychopaci chłodni uczuciowo - osoby te cechuje zupełny brak współczucia, litości, wstydu, poczucia honoru, skruchy, sumienia.