7252

Udowodniono wchłanianie ołowiu przez skórę. Alkilowe związki ołowiu łatwiej wchłaniająsię przez skórę niż nieorganiczne związki ołowiu.

Sam ołów jest substancją toksyczną. Po wprowadzeniu go do organizmu pojawia się znużenie, zmęczenie, porażenie mięśni, szara obwódka wokół zębów, kolka ołowicza.

Ołów - z iitnicie ostre, ołów to jedno z najważniejszych źródeł zatnie zawodowych (przewlekłych), prowadzących dotzw. ołowicy. Zatnicia ostre są w ogóle rzadkie. Wdiłaniany jest przez układ oddechowy (główna droga zatruć przemysłowych) lub przez przewód pokarmowy (układ pokarmowy).

Działanie toksyczne dotyczy przede wszystkim krwi (krwinek czerwonych), obwodowego układu nerwowego i ośrodkowego oraz przez autonomiczny układ nerwowy • mięśni gładkich (tkanka mięśniowa) przewodu pokarmowego i tętniczek.

Dawki śmiertelne najczęściej używanych związków ołowiu wahają się w dużych granicach - od 20 do 50 g (nie więcej jak 1/5 ołowiu podanego doustnie wchłania się. a większa część jest wydalana z kałem).

Jednocześnie występuje białkomocz, krwiomocz oraz zaburzenia mózgowe. Leczenie jest głównie szpitabie i polega na podawaniu odtrutek i wysokich dawek witaminy BI i B12. Jednak najważniejsze znaczenie ma odpowieebua higiena pracy i właściwe odżywianie.

Ołów w 80 - 90% dostaje się do organizmu człowieka z pokarmem, z tego w połowie w warzywach Warzywa, które szczególnie akumulują ołów, to: sałata, szczypiorek, marchew i pietruszka.

Kolejnym artykułem spożywczym o dużej zawartości ołowiu może być mleko, do którego ołów w całości przechodzi z paszy spożytej przez zwierzę. Stąd niedopuszczalne jest wypasanie krów w pobliżu tras komunikacyjnych, co niestety jest w Polsce widokiem dość częstym. Resorpcja ołowiu z przewodu pokarmowego u dorosłego człowieka wynosi 5 - 10%, ale u osesków i małych dzieci aż 50%.

Kolejną drogą przedostawania się ołowiu do organizmu człowieka są drogi oddechowe. Tutaj resorpcja ołowiu wynosi 20 - 60%.

Ołów, który dostanie się do organizmu człowieka w 90% odkłada się w kościach, w tym także w zębach. W wyniku uszkodzenia szpiku kostnego działa szkodliwie na układ krwionośny powodując anemię. Następuje bowiem blokada systemu hemoglobiny.

Od stuleci wiadomo, że ołów ma własności toksyczne. Istnieje nawet hipoteza, że do upadku cesarstwa rzymskiego przyczyniło się także, właśnie, zatrucie ołowiem, z którym Rzymianie stykali się używając w życiu codziennym różnych naczyri. których był składnikiem. Także dodawali do wina octan ołowiu określony wzorem Pb(C2H302) zwany cukrem ołowiowym jako słodzik nie powodujący fermentacji Octan ołowiowy dobrze rozpuszczający się w wodzie ma jednocześnie bardzo zabójcze właściwości z czego nie zdawali sobie sprawy. Nawet w czasach współczesnych ołów był stosowany w rurach wodociągowych oraz do wyrobu zabawek, głównie ołowianych żołnierzyków.

KADM (Cd. łac. cadmium) - pierwiastek chemiczny z grupy metali przejściowych układu okresowego. Nazwa pochodzi od słowa kadmeia. będącego grecką nazwą rudy cynku, kalaminu, w której kadm został wykryty Minerałem tego pierwiastka, bez znaczenia przemysłowego, jest np. grenokit (CdS) i monteponit (CdO), ale jest zwykle uzyskiwany jako produkt uboczny przy produkcji cynku. Stanowi 0,00005% masy skorupy ziemskiej. Kadm odkrył w 1817 niemiecki chemik Friedrich Strohmeyer.

Znaczne ilości kadmu zawierają nidy cynku i paliwa kopalne (np. węgiel kamienny). W wyniku ich wydobywania i przetwarzania jego znaczne ilości uwalniają się do atmosfery, hydrosfery i gleb.

Kadm jest pierwiastkiem niezwykle toksycznym (wielokrotnie bardziej niż arsen). Uszkadza nerki - niszczy kłębuszki i kanaliki nerkowe, powoduje anemię, choroby kostne (osteoporozę), zaburzenia powonienia, białkomocz. Zmniejsza wydzielanie insuliny, zwiększa utlenianie lipidów (co prowadzi do zwiększonego wytwarzania wolnych rodników). Oddziahije też niekorzysmie na układ krążenia. Kadm odkłada się również w łożysku matek palących w czasie ciąży lub w inny sposób narażonych na wyższe stężenia tego metalu. Może on zmieniać funkcję i Strukturę łożyska zaburzając rozwój płodu. Podawanie związków kadmu ciężarnym samicom