odrzucenie, niechęć do dalszego życia podmiotu lirycznego. W filmie Latkowskiego widzimy brak perspektyw do dalszej egzystencji, absencja wiaty w przyszłość, bezsens otaczającego świata blokowisk i zapadłych przedmiejskich ruder. Te sceny są charakterystyczne dla postawy dekadenckiej. Jednak oglądając dalszą część ekranizacji widzimy iskierkę nadziei zbłąkanej młodzieży, która znajduje inne wyjście niżeli używki czy grabież. Cały ból i gniew ukrywający się w nich przelewają na papier, a później przekazują to innym śpiewając, rysując grafitti, czy po prostu tańcząc. Kreują lepszy świat odbiegający od dekadentyzmu, sprzeciwiający się myślom ludzi modernizmu.
Myślę, że człowiek końca XIX wieku nie dostrzegał żadnych szans w dalszym życiu. Nastrój zwątpienia w postęp cywilizacji i nauki pogłębiał problem egzystencji człowieka. W dzisiejszych czasach często możemy się spotkać z powyższymi przeświadczeniami u ludzi z marginesu, społecznych nizin. Jednak film „Blokersi” ukazuje wiarę nielicznej grupy młodych ludzi z blokowisk nie zgadzających się z panującym przekonaniem. Reasumując mogę jawnie oświadczyć, że zawsze jest szansa, trzeba tylko chcieć i wytrwale dążyć do spełnienia określonego przez siebie celu.
Adrian Kortlylas