2.3. Paul Ricoeur (1913 - 2005)
Paul Ricouer - filozof francuski, jeden z głównych przedstawicieli współczesnej hermeneutyki; studiował filozofię na uniwersytecie w Rennes; tłumaczył Idee Husserla; jego myśl filozoficzna kształtowała się pod wpływem fenomenologii, psychoanalizy, filozofii języka, a także Inspiracji religijnej; wykładał w Strasburgu, na Sorbonie, na uniwersytecie Nanterre pod Paryżem i w Chicago, gdzie w 1967 roku otrzymał doktorat honoris causa. Był kierownikiem Centrum Studiów Fenomenologicznych I Hermeneutycznych w Paryżu oraz członkiem Rady Naukowej Instytutu Nauk o Człowieku. Został laureatem Wielkiej Nagrody Filozoficznej Akademii Francuskiej oraz nagrody Im. Pawła VI.
Dzieła Rlcoeura należą do jednych z najważniejszych w dorobku współczesnej hermeneutyki. Zyskał sławę jako filozof zajmujący się problematyką teorii tekstu i interpretacji. Wskazywał, że poznanie jest zawsze zapośredniczone przez świat języka I kultury, które wymagają interpretacji (Egzystencja I hermeneutyka. Rozprawy o metodzie; Język, tekst, Interpretacja). Przedmiotem jego zainteresowań była we wczesnej twórczości teoria symboli (Symbolika zla), jako wieloznacznych źródeł wiedzy o kondycji ludzkiej. Jego wkład w teorię interpretacji służył właśnie lepszemu zrozumieniu człowieka I odsłonięciu ludzkiego sposobu bycia. Ricoeur jest odczytywany jako ten, który filozofuje w trosce o człowieka. Zdziwienie samym sobą jest źródłem jego filozofii. Podejmowaną problematyką wpisuje się ponadto w jeden z dominujących sporów we współczesnej filozofii - w spór o status podmiotu. W dziele O sobie samym Jako innym pyta o tożsamość, wskazując na jej ontologiczny i etyczny charakter.