100009

w tym przypadku iniekcję warstwy poślizgowej z bentonitu lub pieniących się środków chemicznych. Często w szereg segmentów obudowy' wkłada się specjalne segmenty, w których umieszcza się we wnękach dodatkowe dźwigniki wspomagające przesuwanie obudowy. Obudowa przesuwa się wówczas na zasadzie ruchu dżdżownicy. Najpierw uruchamia się dźwigniki najbliższe części czołowej obudowy, aby ją przesunąć, następnie podciągany jest następny człon i dopiero końcową część obudowy przesuwają dźwigniki zamontowane w komorze lub szybie Taki system umożliwia przesuwanie obudowy niezależnie od jej długości

Najważniejszą zaletą przecisków jest możliwość pełnej mechanizacji robót w wyrobiskach o małych, a nawet bardzo małych przekrojach w granicach 2 m Do najważniejszych wad należy zaliczyć:

•    wzrost oporów w miarę wydłużenia wyrobiska,

■ zbyt duże opory przecisku w złożonej sytuacji obudowa-górotwór, np. w przypadku niekorzystnej lub wadliwej konstrukcji obudowy bądź zmiennych warunków geotechnicznych,

•    duży koszt dodatkowego, pośredniego wspomagania przecisku,

•    trudne warunki sterowania przeciskaną obudową i znaczne jej zbaczanie z osi podłużnej,

•    możliwość zaklinowania obudowy, zwłaszcza w górotworze niejednorodnym, niedokładnie rozpoznanym, czy z wkładkami kamiennymi

Metodą przecisku najczęściej buduje się przejścia podziemne pod czynnymi arteriami komunikacyjnymi, tunele do przeprowadzenia przewodów, cieków wodnych czy innych urządzeń technicznych