100304

1. Tradycja (tradilio).

Tradycja lo wydanie rzeczy w znaczeniu sensu largo. W znaczeniu sensu struto był to sposób przenoszenia władzy nad rzeczami przez wydanie ich z reki do reki Tradycję zaliczano do instytucji iuris gentium. Odnosiła się tylko do rą wrpcralfS-

Wydanie rzeczy powodowało powstanie dzierżenia, nabycie posiadania albo własności. Własność w drodze tradycji można było przenieść tylko na res nec maiu ipi. Tradilio była najbardziej rozpowszechnionym sposobem przenoszenia własności.

Aby na skutek tradycji nastąpiło przeniesienie własności, prawo określało pewne warunki, które musiały być spełnione:

zbywca musiał być właścicielem rzeczy tradowanej zgodna wola stron do przeniesienia własności

musiała zaistnieć „słuszna przyczyna prawna" (np. kontrakt kupna-sprzedaży, darowizna), która była podstawą wydania rzeczy

Za Justyniana niektóre wymogi prawa klasycznego zostały zmodyfrkcnyane:

nastąpiła dematerializacja sposobów przenoszenia faktycznego władztwa nad rzeczami materialne wręczenie rzeczy mogło nastąpić teraz także przez wręczenie pisemnego oświadczana zbywcy -tradilio instrument i

nie ma stanowczego wymogu „słusznej przyczyny prawnej"

specjalny nacisk na wymóg zgodnej woli stron co do przeniesienia w łasności

W prawie justyniańskim tr adycja często zupełnie „zdemater ializowana" a zatem właściwie fikcyjna (tradilio ficta) przybrała cechy abstrakcyjnego aktu „przywłaszczenia" z ważnymi konsekwencjami dla dalszego rozwoju prawnego. Wyparła mancypację i in iure in cessio.