kształt i konstrukcja mogą być różne: w buddyzmie tantryeznym to dwie połączone ludzkie czaszki, w Afryce-tam-tam. w Oceanii gong wydrążony w drzewie, w Eurazji i Am. Północnej preferowany jest bęben jednostronny, ze zwierzęcej skóry rozpostartej na drewnianej obręczy, od spodu podtrzymywany rękojeścią, każdy element niesie silną symbolikę kosmologiczną, np. u Ewenków bęben pokryty jest skórą renifera, czyli zwierzęcia-duszy kosmosu, a obręcz wykonywano z modrzewia (czyli Drzewa Kosmicznego), rękojeść była wyrzeźbiona na kształt dwóch zrośniętych ogonami szczupaków, stanowiących podstawę świata, a ich ogony były bramą-przejściem. bęben symbolizował więc kosmos, membrana* niebo, wnętrze* Świat Dolny, półkola wyrysowane na obręczy symb. zbiorniki poszczególnych duchów rodowych, a narysowane sylwetki- duchy, w całości był też symb. bramy w zaświaty oraz wierzchowca-ducha opiekuńczego.
rysunki na membranie miały odwzorowywać strukturę szamańskiego kosmosu, mogły przedst. trójpoziomowy, wertykalnie podzielony świat, na którym wyobrażone są najważiuejsze duchy, szaman i jego krewni itcL bębny lapońskie: kosmogramy z mapami gwieździstego tueba. wyryte na obręczach znaki pozwalały orientować bęben względem prawdziwego nieba, na narysowanym rombie - "słońcu" w centrum bębna umieszczano tzw. "żabkę", czyli kość wróżebną, po czym uderzano od spodu pałeczką, wędrówka "żabki" przez gwiazdozbiory miała wyznaczać bieg rzeczy w przyszłości.
czasami na spodniej części też umieszczano rysunki* wyobrażały Dolny Świat, umieszczona w jego wnętrzu rękojeść jest na Syberii i u Eskimosów rzeźbiona w postać ludzką, reprezennijącą Praprzodka - pierwszego szamana, analogicznie pałeczki bębnów, ukształtowane antropomorficznie. mają wyobrażać ducha pomocniczego szamana.