104141

•Stałych telewidzów jest nieco więcej niż sporadycznych, lecz obie grupy obejmują mniej więcej po 'A populacji. Osoby, które mieszczą się w przeciętnym przedziale 2-4 godzin należą do drugiej połowy populacji.

•Typy telewizyjne nie włączają odbiornika po to, by oglądać konkretny program czy serial. Chcą po prostu oglądać telewizję jako taką.

•Typ sporadycznego widza wykazuje większą selektywność, wyłączając odbiornik po zakończeniu ulubionego programu.

•Teoria kultywowania postaw przyjmuje, że typ telewizyjny postrzega świat jako bardziej groźny.

ZRÓŻNICOWANIE KULTYWOWANIA:

•Jest to różnica procentowa ukazująca „reakcję na telewizję" w obrębie porównywalnych grup uporczywych i sporadycznych widzów.

•Postawy względem czterech kwestii:

•Szanse uwikłania w akty przemocy - Widz sporadyczny przewiduje, że w ciągu najbliższego tygodnia zostanie ofiarą przemocy wynosi 1:100, a odbiorca stały uważa, że stosunek ten wynosi 1:10. Faktyczne statystyki przestępstw wskazują, że bardziej realistyczny byłyby szacunek 1:10 000.

Ciekawostka - dzieci nałogowo oglądające telewizję zgadzają się, że niemal zawsze można uderzyć kogoś jeśli się ma do tego dobry powód.

•Obawa przed samotnym wieczornym spacerem - Odbiorca stały zazwyczaj wyolbrzymia działania przestępcze, wierząc, że zdarzają się one dziesięciokrotnie częściej niż na to wskazują dane. W rzeczywistości napaść uliczna jest mniejszym zagrożeniem niż uszkodzenie ciała w wyniku wypadków samochodowych.

•Postrzeganie działań policji - Stali odbiorcy wierzą, że 5% społeczeństwa zajmuje się ochroną prawa. Ich świat wideo zaludniony jest przez policjantów i agentów. Odbiorca sporadyczny szacuje tę liczbę na 1%. Typ telewizyjny zakłada, że policjanci niemal codziennie używają broni palnej, co nie jest prawdą.

•Ogólny brak zaufania do ludzi - Stały odbiorca nie ufa motywom, jakimi kierują się inni ludzie. Podpisuje się pod wypowiedziami każącymi ludziom spodziewać się najgorszego np. „Dołóż innym, zanim oni dołożą tobie". Gerbner nazywa to syndromem podłego świata. •Umysł stałego widza staje się płodnym gruntem, na którym łatwo zasiać myśli o zagrożeniu. •Proces kultywowania postaw odbywa się poprzez uśrednianie oraz rezonans.

UŚREDNIANIE:

•To termin Gerbnera opisujący proces „zamazywania, stapiania i odkształcania", któremu podlegają stali odbiorcy.

•Typy telewizyjne rozwijają wspólnotę poglądów w efekcie nieustannego wystawiania na działanie tych samych obrazów i haseł.

•Stacje radiowe dokonują daleko idącej segmentacji odbiorców. Natomiast telewizja poszerza zasięg odbiorców ponieważ stara się przyciągnąć możliwie jak najszersze kręgi widzów przez uśrednianie programu ogólnego.

•Telewizja ujednolica odbiorców, przez co uporczywi widzowie zaczynają przejawiać ten sam punkt widzenia.

•Telewizja ustala główny nurt kultury.