104251

Margburczycy posługują się jednak pojęciem „rzeczy samej w sobie", ale nie w sensie metafizycznym. Pojęcie doświadczenie jest szersze niż zakres nauki (przyrodoznawstwa) ale nie na tyle wystarczające, by mówić o problemach metafizycznych.

Cel margburczyków: dotarcie do obiektywnych podstaw poznania. Rekonstrukcja samego sposobu poznawania, o ile ten ma charakter a’prioryczny. Ale nie chcą dowodzić, że nauka jest faktem koniecznym, jej rozwój nie jest związany z filozofią. Poznanie nie ma cliarakteru liniowego. Logika nie wyczerpuje obrębu badań filozofii margburczyków. Dopuszczają podanie dziedzin ludzkiej kultury - choć cała filozofia może zostać sprowadzona do logiki. Wszelkie treści przedmiotu są formułowane do relacji poznawania -rzeczywistości, że da się oddzielić od poznania. Rzeczywistość nie jest nam dana, ale naddana. Dlatego nie ma co pytać o początek poznania, trzeba pytać o jego źródło.

Myślenie to pewnego rodzaju działanie - tworzy swój cel i swój przedmiot. Jest czyste w tym znaczeniu, że nic my nie jest dane.

Margburczycy chcą oczyścić kantowską teorię doświadczenia z wrażeń - wszystko jest tworzone przez myślenie. Myśl tworzy swoje konstrukcje w związku z wrażeniami, które są czymś nieokreślonym, nie jest prawdziwym bytem. Myślenie ma udział w świadomości, ale niej z nią tożsame - jest ona czymś szerszym. Stworzenie logiki (obiektywnych prawd nauki) może wpłynąć na samą naukę.

Odwołanie margburczyków do Platona - używają pojęcia „idea” jako podstawy, zasady kierującej rozwojem naukowym. Idee są źródłem bytu rzeczy, co nie znaczy, że są poza rzeczami (sens transcendentalno-logiczny). Twierdzą, że o taki sens chodziło także Platonowi. Platon zajmował się nie problemem bytu, ale problemem wiedzy.

Ocena szkoły margburskiej:

1.    Wykrycie logicznego sposobu uprawiania nauki.

2.    Absolutyzacja myślenia naukowego. Czy obiektywny charakter wiedzy daje się sprowadzić tylko do koherencji?

3.    Bezpłodność filozofii margburczyków - ani kultura, ani nauka nie zmieniła się pod wpływem tej koncepcji.

Zmierzch szkoły margburskiej nastąpił gwałtownie, upadła wraz z upadkiem scjentyzmu (po I Wojnie Światowej).