104538

Jego transcendencję w stosunku do świata. Relacje między poszczególnymi osobami są rezultatem poznawczej "actio immanens" oraz miłości natomiast stworzenie świata z wobiej woli było pojęte jako "actio transiens".

Kant zapoczątkował nowe zastosowanie terminu "immanecja". "Zasady, których stosowanie trzyma się całkowicie w szrankach możliwego doświadczenia, chcemy nazywać zasadami immanentymi. te zaś, które mają przekroczyć jego granice. transcendentnymi."(Kryfyka czystego rozumu) Dotyczy to wykorzystania wszystkich podstawowych pojęć umysłu (form naoczności i kategorii) w kontekście całego systemu wiedzy dostępnej człowiekowi. Użycie form naoczności i kategorii w ramach możliwego doświadczenia jest immanentne i prawomocne, natomiast wykorzystanie idei. jako pojęć dotyczących przedmiotów wykraczających poza możliwe doświadczenie, jest transcendentne i nieprawomocne.

Zagadnieniem immanencji zajmowali się również idealiści niemieccy (Fichte, Schelluig. Hegel). spekulując na temat absolutnego "ja" i wiedzy absolutnej. Świat został to pojęty jako immanentne rozwinięcie "ja"absolutnego.

W XX w. zagadnienie immanencji było najszerzej dyskutowane w fenomenologii. Zajmował się tym E Husserl.