106624

Ciśnienie perfiizyjne to ciśnienie w letniczce doprowadzającej Im większy ładunek dystalny Na tym ‘ wydzielanie reniny.

Im większe ciśnienie perfiizyjne tym i wydzielanie reniny

Działanie angiotensyny II:

1 Skurcz naczyń kiwionośnych obwodowych,

2.    Aktywacja części wspólczulnej układu autonomicznego (noradrenalina przez receptor beta pobudza wydzielanie reniny),

3.    Nerki:

a.    Spadek GFR (filtracja nerkowa),

b.    Redystrybucja ułowienia nerek (tętniczka doprowadzająca jest mocniej zwężona),

c.    Wzrost resorpcji zwrotnej sodu.

4.    Nadnercza - stymulacja wydzielania aldosteronu,

5.    Przysadka - stymulacja sekrecji ADH,

6.    OUN - stymulacja ośrodka pragnienia

Wszystkie te działania prowadzą do wzrostu przestrzeni wodnej pozakomórkowej.

Aldosteron działa na część dystalną nefronu. Efekty:

1 Synteza białek budujących kanały sodowe,

2.    Synteza białek niezbędnych do wytwarzania ATP,

3.    Synteza białek pompy Na/K.

Resorpcja bezwarunkowa wody (regulowana przez aldosteron) jest związana z wchłanianiem Na.

ANP jest uwalniany z ziarnistości miocytów PP w odpowiedzi na wzrost ciśnienia Receptor dla ANP jest sprzężony z cGMP.

Punkty uchwytu:

1.    Nerka.

2.    Naczynia krwionośne,

3.    Komórki biorące udział w wydzielaniu ADH.

Efekty działania ANP:

1 Wzrost filtracji kłębuszkowej (j GFR) poprzez rozszerzenie naczyń w klębuszku nerkowym —* | natriurezy/diurezy,