107260

sposoby zmagania się z ch-walka (spostrzeganie eh jako przeszkody towarzyszy silna motywacja do jej pokonania, w przypadkach skrajnych cli staje się wyzwaniem), rezygnacja (zanikanie nadzieji na pomyślny wynik leczenia bierne poddanie się biegowi wydarzeń), przeciwstawienie się i uleganie (zmaganie się z ch i dążenie do jej przezwyciężenia z okresami zwątpienia bliskiego rezygnacji np. po niekorzystnych inf)

Rodzaje błędów jatrogennych- błędy związane z: przekazywaniem i z odbiorem inf, z badaniem lekarskim, z badaniami dodatkowymi (brak przygotowania do tych badań), z leczeniem, z hospitalizacją

Od czego zależy ilość błędów jatrogennych- przyczyny błędów jatrogennych są to czynniki osobowe i zewnątrzpochodne a ich nasilenie decyduje o ilości błędów jatrogennych. Czynniki osobowe: do popełnienia błędów jatrogennych zdaje się usposabiać przewaga postawy egocentrycznej, postawa taka utrudnia ogółem spostrzeganie rzeczywistości z pozycji pacjenta, brak wrażliwości i zrozumiałości dla psychologicznych problemów innego człowieka. Jakość błędów popełnionych w wyniku czynnika osobowego jest także zależna od świadomości lekarza, o jego wpływie na pacjenta i jego możliwości niekorzystnego oddziaływania. Czynniki zewpochodne: stanowią środowisko lekarza i jego wpływ który im jest gorszy tym więcej błędów jatrogennych popełnia lekarz

Następstwa błędów jatrogennych- pogorszenie choroby podstawowej dotyczy różnych cli wiąże się z błędami dotyczącymi rozpoznania, leczenia; zaburzenia psychosomatyczne; epizodyczne reakcje nerwicowe, nerwice, psychozy reaktywne)

Zespół diagnostyczno-terapeutyczny- tworzą: lekarz leczący, psycholog, asystent społeczny, instruktor rehabilitacji, pielęgniarka. Zespół ten ma na celu ulepszenie pomocy jaką choiy otrzymuje w szpitalu (w przychodni co jest możliwe dzięki lepszemu poznaniu pacjenta i przebiegu choroby dzięki dbaniu o jegostan psychiczny. Zespół działa na zasadzie współdziałania a korzyścią dla pacjenta jest spełnianie jego oczekiwań, zyskanie opieki fachowej lekarskiej i pielęgniarskiej, ściśle wzajemnie uzupełniającej się i wyrażającej całościowe podejście do człowieka chorego

Rodzaj stosunków l-p - aktywność (bierność- pacjent jest całkowicie biernym odbiorcą czynności lekarza a jedynie lekarz jest stroną aktywną. Ilustracją tego jest postępowanie z osobą w stanie śpiączkowym czy wykonywanie operacje w znieczuleniu ogólnym), kierownictwo (współpraca, charakteryzuje się aktywnością obu stron z tym że w przypadku pacjenta ogranicza się ona do wykonywania zaleceń lekarza np. choroby infekcyjne); obustronne uczestnictwo (pacjent staje się partnerem lekarza, lekarz podejmując decyzje zostawia częściowo prawo do jej niewielkich korekt. Jednak lekarz nadal ponosi pełną odpowiedzialność odpowiedzialność to on decyduje o tym na ile pacjent może sam podejmować decyzje np. ch przewlekłe)

Model stosunku l-p- zależy od: rodzaju ch, długości jej trwania, doświadczenia pacjenta związanego z leczeniem, wiadomością pacjenta z zakresu medycyny, właściwości emocjonalnych i intelektualnych osoby leczonej, cech osobowości lekarza i jego umiejętności, doświadczenia psychologicznych problemów pacjenta

Pojęcie stresu- używamy w znaczeniu biol i psych, stres biol jest to stan przejawiający się swoistym zespołem składającym się ze wszystkich nieswoistych zmian wywołanych wywołanych ukł biol, skł jego są: widoczne zmiany wywołane niezależnie od przyczyny.