107939

potem podajemy kursywą (w przypadku odmian tekstu) lekcję z naszej edycji (która jest prostym wynikiem zastosowania przyjętych przez nas zasad transkrypcji w odniesieniu do podst. wyd.)

lub (w przypadku koniektur i emendacji) lekcję zaproponowaną przez nas jako wydawców, z użyciem nawiasu kątowego <> -wyrazistego sygnału naszej wydawniczej ingerencji oraz z dopiskiem: popr. wyd.;

w dalszej kolejności zaś (w przypadku odmian tekstu) - w porządku dyktowanym przez chronologię kolacjonowanych przekazów (autograf, dr. ulot., pierwodruk (ozn. np. jako W 1), dalsze wydania W 2, wydanie ostatnie za życia autora)

podajemy odmiany stwierdzone przez nas w tych przekazach; np.:

w. 25 bo mu to - W 1, W 2; komu to - dr.ulot.

w. 36 teraz się brzydkie - W 1; sprośne się teraz - W 2, dr. ulot.

w. 42 biednych małżonków - W 1, W 2; małżonków swoich - dr. ulot.

w. 73 płochego - W 1; owego - W 2, dr. ulot.

w. 75 groźny - W 1; godny - W 2, dr. ulot.

w. 82 w złym razie cofa - W 1, W 2; smuci w złym razie - dr.ulot.; natomiast w przypadku koniektur i emendacji podajemy tę błędną lub uszkodzoną postać tekstu w innych (chronologicznie ujętych) przekazach, np.:

w. 15 pióra znać <jest> miedzy ptaki - popr. wyd.; pióra, znać miedzy ptaki - W 1, W 2, dr. ulot. (bł. lipometria) w. 18 /<o> sów - popr. wyd.; lasów - W 1, W 2, dr. ulot. (bł. log.) z jednym wyjątkiem; jeśli w którymś z przekazów, którego jednak nie wzięliśmy za podstawę wydania, pojawia się w tym fragmencie taka lekcja, jaką proponujemy w swej edycji, wówczas zaraz na początku piszemy: popr. wyd. wg ... i tu podajemy skrótowe oznaczenie tego przekazu, np. popr. wyd. wg W1 (i oczywiście - co jest logiczne - w wykazie chronologicznym przekazów, w których była błędna lekcja, nie podajemy przekazu z lekcją poprawną!). Jest to oddanie stanu faktycznego tekstu w kolacjonowanych przekazach,