21425 Top 54 BMP

Jl-FIIUU JUJ!_ JMJJ mm

Jl-FIIUU JUJ!_ JMJJ mm

CVI

ODMIANKI TEKSTU «RYTMU»

J

nak sięgnięcie do kopii zaliczonych do odmiennych grup. W ramach niniejszych krótkich uwag wydawca nie może przedstawić pełniejszego uzasadnienia dokonanego wyboru przekazu, który dziś, przy braku autografu bądź też kopii autoryzowanej, przyjęliśmy jako podstawę nowego wydania. Sprawie tej, podobnie jak i korekturom wprowadzonym do tekstu opartego na kopii z Racz., wiele miejsca poświęcono w osobnej rozprawie omawiającej problem ustalenia kanonu polskich poezyj Szymonowica ¹⁵. Z rzeczy ważniejszych odnotujmy tu, iż ww. 171—172, których brak w Racz. (a także i w Czart. 1, Kr. oraz Dz.), w wydaniu niniejszym podano według kopii Jag. 2., ww. 27—28 w Racz. przestawione po w. 32 umieszczono zgodnie z sensem i układem poświadczonym przez inne odpisy.

W komentarzu do Rytmu po pogromieniu... podano znaczeniowe i stylistyczne odmianki tekstu. Ze względu natomiast na ogromną ilość pominięto na ogół różnice dotyczące oboczności morfologicznych i fonetycznych. Nie uwzględniono więc np. zmian typu wszystek: wszytek, abo: albo, jeźcu: jeźdźcu itp. Pominięto też bez zaznaczenia w komentarzu niektóre niewątpliwe błędy, szczególnie liczne w Jag. 1 (np. niezpacznym zamiast nieznacznym w. 138). Zachowano natomiast wszystkie takie odmiany, w których być może mamy również tylko błąd kopisty, ale nie możemy zupełnie wykluczyć możliwości wprowadzenia innej wersji znaczeniowej lub stylistycznej (np. ludu walnego zamiast ludu wolnego — w. 186). Nie odnotowano wreszcie zmian pochodzących od pierwszego wydawcy utworu, A. Bielowskiego^ie, który swoje wydanie oparł

łs j. Pelc, W sprawie kanonu polskich poezyj Szymona Szymonowica, por. przypis 6 do tego rozdziałku.

.    ¹⁰ «Biblioteka Ossolińskich. Poczet Nowy», t. IV, 1864, i

s. 46—51. Wersję zgodną z wydaniem Bielowskiego podają także: S. Węclewski {Sielanki i kilka innych pism po\~

na rkpsie Pot. (najważniejsza zresztą z tych odmianek po- « lega na wprowadzeniu do w. 143 wyrazu przychylnych na miejsce brakującego w Pot. wyrazu cnotliwych).

Tekst kilku wierszy religijnych podano według jedynego znanego nam obecnie ich przekazu — rkpsu Ossol. 1218/1, s. 25—34. Jedyny dotychczas przedruk tych wierszy, dokonany przez Bielowskiego ¹⁷, zawiera dość sporo błędów, których nie odnotowuje komentarz niniejszego wydania. Zaznaczono natomiast miejsce tych zmian, które można uznać za koniektury wydawcy. Fragmenty nowej redakcji hymnu Dies irae..., dość dalekie jeszcze od wersji całościowej, podano w komentarzu.

Teksty wydania opracowano zgodnie z przepisami Zasad wydawania tekstów staropolskich dla typu B. W całym wydaniu wprowadzono formę się. Wprowadzono też konsekwentnie pochylenie o z wyjątkiem wyrazów: pro-zno, próżny (obok próżno, próżny), rożny (obok różny), pozny. Według obecnej pisowni znormalizowano oboczność przedrostków rozros-, z-: s- (np. stroskane: ztroskane). Formę bydz podano w postaci być, ledz jako lec. Nie zaznaczono występującej niekićdy wtórnej nosowości. Nie zachowano też podwojonych spółgłosek w wyrazach pochodzenia łacińskiego, lecz spolonizowanych, z wyjątkiem imion własnych, np.: Lewcypp, Fillis (podobnie jak Apollo). Długie „/” (s) odano jako s lub jako ś, jeśli przynajmniej raz dany wyraz wystąpił w takiej postaci. Formę jejli i końcówkę -jmy (np. gdyjmy, darmojmy itp.), konsekwentnie utrzymane w pierwodruku Sielanek i w innych utworach drukowanych za życia autora, ale już w XVII w., zgodnie z Zasadami wydawania tekstów staropolskich

skich. Chełmno 1864. s. 137—143) i J. Łoś (Sielanki i inne wiersze polskie. Bibl. Pis. Pol., Nr 68. I wyd. — Kraków 1914,

IJ wyd. — Kraków 1921, s. 131—.138).

*7 a. Bielowski, Szymon Szymonowie, s. 69—72,