71284 Top 44 BMP

LXXXVI    EDYCJA Z R. 1629

karskiej Antoniego Wosińskiego w Krakowie^ł9. Poddruk ów przynosi pewne zmiany w tekście w stosunku, do pierwodruku. Główne z nich dotyczą sielanki Orfeus, którą tu przesunięto z pozycji XVI na VI i uzupełniono w początkowych partiach dwiema dwuwierszowymi wstawkami, na końcu zaś — dodatkiem 6 nowych wierszy. Ponieważ nie wiemy, czy zmiany te występowały również w oryginalnym wydaniu z roku 1626, trudno stwierdzić bezspornie, czy istotnie wyszły one spod pióra autora, choć jego przede wszystkim o dokonanie ich gotowiśmy posądzać.

W roku 1629 wychodzi w Krakowie w drukarni Franciszka Cezarego nowe wydanie Sielanek Simonidesa. Wydanie to pomija wszystkie zmiany i uzupełnienia dokonane w znanej nam dziś edycji z datą 1626. Poza tym zaś w wydaniu z roku 1629 opuszczono niektóre, wykazujące się bardziej swobodną tematyką, wierszyki spośród Nagrobków zbieranej drużyny (opuszczenia te odnotowuje komentarz).

Czy edycja z roku 1629 była ostatnim wydaniem przygotowanym jeszcze ręką poety? Na razie przynajmniej nie znamy żadnych dokumentów, które wskazywałyby na to, iż Cezary upoważniony został przez Szymonowica do przygotowania tej edycji. Prawdopodobnie przedsiębiorczy wydawca krakowski bezpośrednio po śmierci autora skorzystał z okazji, iż wygasł wystawiony uprzednio przywilej dający Drukarni Akademii Zamoyskiej monopol na późniejsze przedruki. Że zaś wydanie Sielanek zapowiadało dobry interes, o tym nie potrzeba było wątpić. Świadczyły o tym choćby poddruki wydań 1614 i 1626, swoisty dokument dużej poczytności zbiorku.

¹⁸ J. Pelc, W sprawie kanonu polskich poezyj Szymona Szymonowica (gotowe do druku, praca złożona do «Pamiętnika Literackiego*).

19 marca 1628 roku pisze Szymonowie serdeczny list do rajców Lwowa, w którym donosi, iż plac swój w tym mieście pragnie ofiarować dla sąsiadującego Szpitala św. Stanisława²⁰. Stan zdrowia poety w ostatnich łatach stopniowo pogarszał się: w liście z 11 kwietnia 1628 pisze on, iż pióra do ręki wziąć nie może²¹. Zmarł Simonides w Czernięcinie 5 maja 1629 roku. Pochowano go w Zamościu w kościele kolegiackim, w którym do dziś zachowała się płyta nagrobkowa poświęcona pamięci poety przez jego siostrzeńca, Kaspra Solskiego, profesora Akademii Zamoyskiej²².

W ostatnich latach życia pamięta poeta nie tylko o rodzinnym Lwowie, ale i o Akademii Zamoyskiej, której był współtwórcą. Zapisał jej Simonides swój pokaźny księgozbiór, liczący tysiąc czterysta dwadzieścia osiem tomów, i sumę dwunastu tysięcy złotych polskich²³.

VI. MIEJSCE SZYMONOWICA I JEGO „SIELANEK”

W LITERATURZE POLSKIEJ

Twórczość poetycka Szymona Simonidesa już za jego życia cieszyła się dużym uznaniem. W roku 1581 pinda-ryczną lutnię poety sławi Schoneus. Stanisław Gosławski,

²⁰ List ten ogłosił K. Heck w «Przewodniku Naukowym i Literackim*, R. XII (1884), s. 73—74. Akt donacyjny wystawiono 30 maja 1628 (A, Bielowski, op. cit., s. 105).

List do Krosnowskiego, pisany z Czernięcina (A. Bielowski, op. cit., s. 54).

22 Za udostępnienie mi zdjęcia tego nagrobka, zawierającego łacińską inskrypcję na cześć poety, serdeczne podziękowanie składam ks. dziekanowi F. Zawiszy z Złością.

'23 Dział pośmiertny majątku, A. Bielowski; op. cit., s. 107—108;. S. Łempicki, Szymonowicz Wobec szkoły i wychowania, jw., s. 426.