S siatka geograficzna przedstawi się na płaszczyźnie jako zespół linii krzywych, bardzo zbliżonych do łuków kół
Odwzorowanie wiernokątne Gaussa-Krugera
S wiernokątne odwzorowanie elipsoidy na płaszczyznę powszechnie stosowane w geodezji,
S przebiega w trzech etapach:
a) wiernokątne odwzorowanie (Lagrange’a) elipsoidy na sferę (przekształcenie szerokości geodezyjnej B w szerokość sferyczną (p.
=> odwzorowanie wiernokątne całej powierzchni elipsoidy na całą sferę.
=> długość geodezyjna L przechodzi bez zmian w długość sferyczną A,
b) wiernokątne odwzorowanie walcowe poprzeczne (Mercatora) wąskiego pasa południkowego sfery na płaszczyznę (walec styczny w południku, który jest południkiem środkowym odwzorowania Gaussa-Krugera),
c) wiernokątne przekształcenie płaszczyzny odwzorowania Mercatora w płaszczyznę Gaussa-KrUgera, przy wykorzystaniu szeregów trygonometrycznych,
S południk środkowy zostaje odwzorowany wiernie (skala długości m = 1.0) i jest linią prostą
Topograficzne układy współrzędnych płaskich prostokątnych Układ współrzędnych 1992
S powstał poprzez
jednostrefowe (dla obszaru całej Polski) odwzorowanie Gaussa-Krugera elipsoidy GRS-80 z południkiem osiowym (środkowym)
S przyjęta skala długości na południku osiowym (skala kurczenia) mQ = 0.9993 ma na celu równomierne rozłożenie zniekształceń liniowych (od -70 cm/km na południku osiowym do ok. +90 cm/km w skrajnych obszarach Polski).
7. Muw>n*i. :<«*>
Układy współrzędnych
sir. 2/5