111300

Uchwały oiganizacji międzynarodowych o charakterze niewiążącym mają znaczenie dla zwyczaju.

—> Dla praktyki (usus) mogą stanowić jej element, pizyczyniają się do jej intensyfikacji lub pobudzenia oraz ustabilizowania i wykrystalizowania, ale nie mogą nigdy praktyki państw zastąpić.

—> Mogą mieć także znaczenie dla świadomości prawej (opinio iiuis) i zawierać stwierdzenia potwierdzające, że istnieje taka reguła prawna (przekonanie, że praktyka wyraża wiążącą regułę prawną).

Czy w kształtowaniu zwyczaju odgrywają rolę rezolucje organów organizacji mnar.?

MTS generalnie me odrzucił takiej możliwości, zwłaszcza w przypadku Rezolucji Zgromadzenia Ogólnego ONZ. We wspomnianej już wcześniej opinii doradczej z 1996 r. stwierdziła, że nawet, jeśli Rezolucje ZO same w sobie nie są prawem to mogą mieć walor normatywny dostarczający dowód istnienia praktyki lub opinio iuris. Wówczas należy badać treść i warunki przyjęcia Rezolucji a także to, czy jest opinio iuris, co do charakteru normatywnego określonych rezolucji. MTS mówi też, że pewna sekwencja Rezolucji może pokazywać ewolucję, co do opinio iuris. W sprawie Nikaragui MTS zauważył, że Rezolucje będą miały charakter normatywny, jeśli nie będą zwykłym powtórzeniem przepisu traktatowego. Szczególny przypadek może wiązać się z Rezolucjami objaśniającymi normy traktatowe.

Znaczenie orzecznictwa dla kształtowania się zwyczaju.

MTKJ w sprawie Kupreskić odrzucił precedens jako źródło prawa, ale zauważył, że orzeczenia mogą być sygnałem istnienia normy zwyczajowej. Wskazując opinio iuris lub usus mogą pokazywać istnienie określonej normy bądź przyczyniać się dojej powstania.

Kiedy MTKJ zastanawiał się na pojęciem zakazu tortur w sprawie Furundzija z 1998 r to ustali, że zakaz tortur ma charakter zwyczajowy i wynika on po 1. z faktu, że traktaty zakazujące tortur są ratyfikowane przez niemal wszystkie państwa świata, po 2. że żadne państwo nigdy nie twierdziło, że ma prawo do tortur i po 3. że MTS potwierdził ten prawotwórczy proces w odniesieniu do normy zwyczajowej (zaliczając art. 3. Konwencji Genewskiej jako normę zwyczajową).