111780

społeczeństwie i wskazywała, że pomiędzy prawem i duchem narodu istnieje ścisły związek organiczny.

Szkoła Historyczna w odróżnieniu od szkoły klasycznej podkreślała historyczną zmienność zjawisk i procesów gospodarczych. Szkoła ta podkreślała nie tyle zmienność co ciągłość procesów historycznych. Dowodziła, że każdy kraj ma swoją własną, odrębną drogę rozwoju i teza ta służyła argumentacji, że rozwój gospodarczy Niemiec dokona się w sposób pokojowy, ewolucyjny. W Niemczech nie muszą mieć miejsca krwawe wydarzenia (Anglia, Francja - rewolucje społeczne). Bo Niemcy mają swoją własną pruską drogę rozwoju i przekształcenia gospodarcze dokonają się w ramach sojuszu Junkierstwa z Burżuazją. Przedstawicielami starszej szkoły historycznej byli: Wilhellm Roscher, Bruno Hilderbrand, Karol Knies.

W. Roscher widział potrzebę genetycznego (źródłowego) badania procesów gospodarczych zbadania całej historii gospodarczej ludzkości zanim zostaną wykryte jakieś prawidłowości ekonomiczne.

K. Knies stanął na stanowisku ni9chilizmuteorio-poznawczego, a więc uważał, że niemożliwe jest wykrycie jakichkolwiek praw ekonomicznych , a więc niemożliwe jest stworzenie teorii ekonomi. Jego zdaniem pomiędzy procesami gospodarczymi można szukać pewnych analogii i porównań. Posługiwał się jedynie teorią indukcji (niepełnej) stosował metodę opisu (empirycznych badań). Opisywał zjawiska gospodarcze w przekroju historycznym bez wyciągania ogólnych wniosków. W ten sposób przekształcił naukę ekonomii w historię gospodarczą. Niemiecka Starsza Szkoła Historyczna, a później Młodsza... jest szkołą polemiczną w stosunku do klasycznej zarówno pod względem metodologii badań jak i postulatów polityki ekonomicznej.