postanowienia mają formalnie jedynie charakter zaleceń w sprawach załatwianych przez organy Wspólnot, ale mogą być pomocne w usprawnianiu działalności administracji publicznej oraz pogłębianiu praworządności także w stosunkach wewnętrznych poszczególnych państw Unii i stanowić cenną wskazówkę w interpretowaniu obowiązującego prawa.
Efektywność polskiej regulacji w osiąganiu europejskich standardów okazała sie ograniczona. Wskazywano na potrzeby:
✓ uzupełniania instrumentów ochrony interesu publicznego, jako celu regulacji y precyzowania podziału kompetencji w zakresie informatyzacji y weryfikacji słownika definicji prawa informatycznego y powiązania standaryzacji z referencyjnością danych y zmiany organizacji i zadań Rady Informatyzacji y zapewnienia dostępności metadanych o systemach y wykorzystania kontroli dla prewencji generalnej y ułatwienia komunikacji urząd - obywatel y zwiększenia dostępności informacji o prawie Cześć tych postulatów zrealizowano w ramach nowelizacji ustawy o informatyzacji z 2010 roku.
y Nastąpiły zmiany w terminologii (m.in. definicji z art. 3 ustawy np. informatyczny nośnik danych, system teleinformatyczny oraz przepisów Kp a dotyczących zasad wnoszenia podań).
y Zlikwidowano Krajową Ewidencję Systemów Teleinformatycznych i Rejestrów Publicznych.
y Znowelizowano przepisy dotyczące sposobu powoływania kontrolerów, y Wprowadzono nowe rozwiązaniaw zakresie udostępniania obywatelom i przedsiębiorcom e-usług publicznych (ePUAP, centralne repozytorium wzorów dokumentów elektronicznych), tworzenia warunków dla współpracy pomiędzy systemami, których obywatele i przedsiębiorcy używają (zagadnienia interoperacyjności), ułatwiania komunikacji z systemami (identyfikacja i uwierzytelnianie w systemach) i usuwania barier prawnych oraz proceduralnych w dostępie do usług oferowanych przez podmioty publiczne (zmiany w procedurze administracyjnej, instrukcjach kancelaryjnych, a także podkreślenie praw osób niepełnosprawnych).