114511

2)    Okres kszałtowania się pierwszych apologii (II w.): Kwadratus (jego apologia zaginęła, miała być dla Hadriana), Arystydes (autor najstarszej zachowanej apologii), Justyn (Apologia, do Antoniusa Piusa i senatu rz., 155 r„ opis sprawowania chrztu i Eucharystii + Dialog z Żydem Ttryfonem), Militiades (uczeń Justyna, dzieła zaginęły), Apolinari z Hierapolis i Meliton z Sardes (dzieła dla Marka Aureliusza, większość zaginęła), Atenagoras (Prośby za chrześcijanami, dla Marka Aureliusza i Kommodusa, 177 r.)

3)    Okres rozwoju dojrzałem literatury apologijnej (II,III w.): Ireneusz (Zdemaskowanie i odparcie fałszywej gnozy jako źródło wiedzy o herezjach i nauce "wielkiego Kościoła"), Tertulian (Dopogan, Apologetyk, O świadectwie duszy, "krew chrześcijan jest nasieniem wiary”) Orygenes (Przeciwko Celsusowi, polemika z autorem Słowa Prawdy)

4)    Okres wielkich prac polemicznych: Laktancjusz (dzieła zwalczające dzieła Porfiriusza), Anatazy ("Do pogan"), św. Augustyn ("o wierze prawdziwej" "o pożytku wiary")

5)    Trzy lata panowania Juliana Apostaty (361-363) - próbował przywrócić pogaństwo, oddzielny okres w apologii: Apolinary z Laodycei, Grzegorz z Nazjanzu, Cyryl Aleksandryjczyk - BYLI PRZECIWKO DZIEŁU CESARZA "PRZECIW GALILEJCZYKOM" 362/363.

6)    Okres apologii skoncentrowanej na chrześcijańskiej teologii dziejów po upadku Rzymu (410 r.): Państwa Boże św. Augustyna - ostatnia wielka apologia starożytna.

Średniowiecze: starożytność - funkcja polemiczna/obronna. Średniowiecze: funkcja uzasadniająca (wykazanie rozumowego charakteru wiary).

-św. Anzelm (zm 1109) - Monologion i Prostogion - Pros: "wiara poszukująca zrozumienia". Rozum interpretuje, porządkuje treści Objawienia - przynosi radość wierzącemu i przekonuje niewierzących.

-    św. Tomasz z Akwinu (zm. 1274) - "Summa filozoficzna", "Przeciw Poganom"

-1259/1264. - służy jako podręcznik dla dominikanów nawracających muzułmanów w Hiszpanii. Starał się przekonywać za pomocą rozumu, który jest drogą nietylko dla chrześcijan.

-W XII i XIII w rodzi się naukowa teologia, czego przykładem jest dzieło Girolama Savonaroli "triumf krzyża, czyli o prawdzie wiary".

-    Czasy reformacji: formułuje się eklezjologiczna część apologii w wyniku polemiki z protestantyzmem. Reformacja podważa pochodzenie instytucji chrześcijaństwa. Celem staje się ośmieszenie oponenta i wykazanie, że jest w radykalnym błędzie. Reformatorzy: Marcin Luter, Jan Kalwin, Hugo de Grotius -autor pierwszego podręcznika polemiki reformowanej). Stanisław Hozjusz -"Chrześcijańskie wyznanie wiary katolickiej" (1553/1557 r.), był bardzo ważnym kontrreformatorem.

-    Czasy oświecenia: zaczyna dominować religia naturalna (deizm, czyli pojęcie