115017

-    zmiany w charakterze konfliktów

-    kryzys państwa narodowego

-    dominacja „logiki siły"

-    rewolucja informatyczna i komunikacyjna

-    znaczący rozwój prawa międzynarodowego

-    wielowymiarowość bezpieczeństwa międzynarodowego

2.    Konieczność stawienia czoła problemom, których nie przewidywała Karta NZ

-    dokument ten uwzględniał sytuację i potrzeby okresu końca II wojny światowej

-    nie wymienia takich pojęć, jak: „populacja", „migracja", „głód", „ubóstwo", „środowisko naturalne"

-    nie reguluje także kwestii rozwiązywania konfliktów wewnątrzpaństwowych

-    jedynie artykuł 2 Karty NZ stwierdza w punkcie 7., iż „żadne postanowienie niniejszej Karty nie upoważnia ONZ do interwencji w sprawach, które z istoty swej należą do kompetencji wewnętrznej któregokolwiek państwa (...)"

3.    Brak decyzji Rady Bezpieczeństwa dotyczącej interwencji militarnej w Iraku jako źródło ataków i kwestionowania roli ONZ

-    niemożność uzyskania aprobaty Rady Bezpieczeństwa dla interwencji wojskowej USA i Wlk. Brytanii w Iraku spowodowała falę krytyki ONZ

-    administracja prezydenta Busha, a także prasa i telewizja w swym ataku na ONZ podkreślały, że w nowej sytuacji geopolitycznej istnieje tylko jedno supermocarstwo - USA -a Organizacja albo musi się im podporządkować, albo utraci jakiekolwiek znaczenie

-    Rada Bezpieczeństwa została uznana za bezużyteczny organ, nie potrafiący wypracować jednego stanowiska i w dodatku ograniczający działania USA w interesie innych mocarstw

4.    Transformacja społeczności międzynarodowej

-    głównymi autorami Karty NZ były zwycięskie mocarstwa po II wojnie światowej: Stany Zjednoczone, Wielka Brytania, Francja, Związek Radziecki i Chin, które zapewniły sobie dominującą pozycję w Organizacji

-    od tego czasu nastąpiły znaczące zmiany - w wyniku procesu dekolonizacji powstało ponad 100 nowych państw

-    z 51 członków pierwotnych ONZ powiększyła się do 191 członków

-    obecny skład Rady Bezpieczeństwa nie odpowiada zatem realiom geopolitycznym

5.    Stosunkowo niewielka liczba umów uniwersalnych

-    co prawda zasady sformułowane w Karcie NZ są akceptowane przez członków Organizacji, jednak trudno jest dowieść, że są one jednakowo interpretowane

-    obecnie niewiele jest umów, które mogłyby być uznane za uniwersalne i obowiązujące wszystkich

-    wśród umów dotyczących praw człowieka tylko konwencja o prawach dziecka ma 192 ratyfikacje, konwencja genewska o ochronie ofiar wojennych ma ich 191, a konwencja w sprawie zwalczania rasizmu 168

-    większość innych konwencji wiąże przeciętnie po kilkadziesiąt państw