Do dziś zachował się symboliczny zespół nazwisk „ojców” RUCHU EUROPEJSKIEGO:
Blum - premier Francji W.Churchil - premier W. Brytanii
- J.P. Spack - premier Belgii
- De Gaspari - prezydent Włoch Adenhauer- symboliczny kanclerz Niemiec
Każdy z nich działał po wojnie na rzecz Ruchu Europejskiego.
Pod koniec II wojny św. Plany integracji Europy spotkały się z pozytywną zachętą ze strony Amerykańskiego Departamentu.... (sprawiedliwości?)
Wcześniej Amerykanie byli nieufni i niechętni wobec Europy. Po wojnie wręcz zachęcają Europę do integracji. Była koncepcja, że świat zostanie podzielony i część Europy będzie pod wpływem Ameryki, w strefie przyjaźni z USA.
Jak przyszło do szczegółów - nie było jasne jak organizować tą integrację. Były marzenia o federacji europejskiej (przed I wojną św.)
Wybrano próbę realizacji różnych nurtów integracji. Pierwszym takim nurtem był nurt RADY EUROPY. Najdłużej ismiejąca do dzisiaj organizacja europejska. Powstała w 1949r.
Należy odróżniać RADĘ EUROPY od RADY EUROPEJSKIEJ, która jest otganem Unii.
RADA EUROPY deklarowała, że została powołana dla ochrony i popierania ideałów i zasad które są ich wspólnym dziedzictwem.
Czyli:
prawa jednostki
- prawa obywatelskie prawa polityczne
- prawa cywilne pr. Mniejszości
demokracja jako system sprawowania rządów
- państwo praworządne, którego organy działają na podstawie prawa i w ramach prawa wolność gospodarcza (gosp. Rynkowa)
To był wspólny system wartości, to Europa szanowała.
Popieranie postępu gospodarczego i społecznego z tych aspiracji dziś ostało się wiele i niewiele. Na dziś -RE istnieje, ale wraz ze wzrostem jej „zdrowie” słabnie.
Rada Europy do dziś rozwija system ochrony praw człowieka, ochrony praw mniejszości, ochrony demokracji, ochrony praworządności.
Istnieją normy prawne Rady Europy. Cały zespół konwencji i powstają nowe.
Istnieją problemy ze zjawiskiem związanym z tzw. Dysktyminacją pozytywną.
Np. prawo dzieci do uczenia się w ojczystym języku, ale jak w przypadku mniejszości i to do tego rozproszonych państwo wydaje więcej na naukę tych dzieci z mniejszości niż normalnie, dziecka w większości.
Lecz standard cywilizacyjny, który udało się RE stworzyć jest niepodważalny.
Po otwarciu w 1989r. Rady Europy na kraje byłego bloku wschodniego zaowocowały dwiema rzeczami: