119960

Trzeba więc znaleźć taki sposób wykorzystania pracy ludzkiej, który zmaksymalizuje użyteczność wytworzonego produktu.

Teoria ekonomii dąży do budowy statycznych teorii mikroekonomicznych opierających się na zasadzie zrównywania się wielkości krańcowych. To zrównywanie się wielkości krańcowych dotyczy zarówno dzielenia sumy dochodów między zakup różnych dóbr konsumpcyjnych, jak też dzielenia sumy nakładów pomiędzy różne czynniki produkcji, a także ilości czasu pomiędzy różne zastosowania (zadania).

Zasada ma więc charakter uniwersalny - odkrycie to zostało dokonane przez Jevonsa, Mengera-ojca i Walras’a.

Zasad dotyczy badania zachowania się gospodarstw domowych, pojedynczego konsumenta, jak również zachowania przedsiębiorstwa.

Głosi ona, że relacja (stosunek) w jakiej dwa dobra wymieniają się na siebie nawzajem (kupno/sprzedaż) jest odwrotnie proporcjonalna do finalnych stopni użyteczności.

II. Charakterystyczne cechy preferencji konsumenta.

Preferencje konsumenta odbijają jego pragnienia, a także oceny ważności i przydatności poszczególnych dóbr. Preferencje określają co konsument chciałby mieć. Odgiywają więc one decydującą rolę przy podejmowaniu decyzji przez konsumenta.

Ekonomia (taka jaka jest do tej pory) wypracowała pewne uogólnienia dotyczące zachowań konsumenta.

Cechy charakterystyczne preferencji konsumenta:

a.    kompletność preferencji - na podstawie badan zachowań konsumenta (dowiedzione empirycznie) - konsument potr afi szeregować według kolejności swoich preferencji wszystkie rynkowe koszyki dóbr. Szeregowanie dóbr według preferencji odzwierciedla względne pożądanie określonych koszyków dóbr bez względu na koszty.

b.    logiczna spójność preferencji - oznacza, że uszeregowanie preferencji jest logicznie spójne (przechodnie, tranzytywne) - jeżeli konsument woli bardziej koszyk A niż koszyk B, a przy możliwości dalszego wyboru wybrał by koszyk B zamiast C to wynika z tego, że zawsze wybierze też koszyk A zamiast C.

c.    Nienasyconość zadowolenia konsumenta - konsument zawsze będzie wolał mieć danego dobra więcej, jeśli tylko taki wybór nie będzie oznaczał zmniejszenia ilości innego dobra, - jest to „inputowana zasada” - konsument zawsze chce więcej.

III. Budżet i linia budżetu

Budżet konsumenta stanowi suma pieniędzy, którą chce i może on wydać na zakup dóbr materialnych oraz usług. Dotyczy tego, co konsument może kupić (a w pkt. II było o tym, co chialby kupić).

Linia budżetu (możliwości konsumpcyjnych) pokazuje wszystkie kombinacje (zestawienia) dóbr dostępne dla konsumenta przy danym dochodzie i danych cenach.

Linia budżetu ma postać następującą:

Ilość dobra V

C

gdzie:

C - określa ilość dobra Y jaką konsument mógłby nabyć przeznaczając na to dobro cały swój dochód pieniężny.

Ilość dobra X