scandjvutmp5101

Rozmowy i pogadanki z dziećmi. 73

Trzeba przeto znaleźć jakiś sposób pojednania.

Zdaje nam się, że przeżywamy wrażenia uczuciowe silniej wspólnie z innymi, ale myśleć wolimy w samotności. Wszelkie przeto wzruszenia, jak wrażenia estetyczne, gry, śpiew, opowiadania, czynności gospodarskie, praca ręczna, wszystko, co jest bardziej uczuciowe, niż myślowe, bardziej pracą fizyczną, niż duchową — nadaje się bardziej do ćwiczeń zbiorowych. Natomiast to, co wymaga szczególnej uwagi, ścisłej obserwacji, analizy, rachunku, objaśnienia, wypowiedzenia się, przy których trwanie reakcji u każdego dziecka jest inne — powinno być przedmiotem zajęć odosobnionych.

Ażeby odpowiedzieć tym wymaganiom, trzeba dostarczyć dzieciom pomocy dydaktycznych, któreby umożliwiły każdemu pojedynczo, lub pewnej małej grupie swobodnie i spokojnie pracować.

Stąd zjawiła się potrzeba zaopatrzyć przedszkola w małe stoliki na 1, 2, 3, 4 osoby i krzesełka, jak również w większą ilość i rozmaitość pomocy wychowawczych.

Rozdział II.

Rozmowy i pogadanki z dziećmi.

Pogadanka, jest to rozmowa z dziećmi, która ma na celu pobudzić myśl i pobudzić do harmonijnego rozwoju wszystkie zdolności dziecka.

Taka pogawędka musi być szczera, serdeczna, ciekawa i pociągająca. Należy w niej pozwolić dziecku otwarcie mówić o życiu i wydarzeniach rodzinnych, o rzeczach, z któremi się dziecko spotyka, o wszystkiem, co je zajmuje. Zadaniem tych ćwiczeń jest nauczyć dziecko my-