scandjvutmp6201

88 Rozmowy i pogadanki z dziećmi.

Trzeba usiłować, aby dziecko dane wiadomości dobrze utrwaliło i umiało wypowiedzieć to, co sobie przyswoiło. Lepiej jest podzielić przedmiot pogadanki na części, stosując się do pór roku, wybieramy wtedy tylko pewne cechy. Np. mówiąc o wiewiórce na jesieni, wspominamy o jej pożywieniu, zbieraniu zapasów, własności zębów, sposób przygotowania kryjówki zimowej. W zimie będziemy znowu mówić o własności jej futerka, o nogach, ogonie, dobrym wzroku i słuchu, które bronią przed nieprzyjaciółmi.

W ten sam sposób prowadzimy pogadanki o roślinach: należy podkreślić cechy charakterystyczne, u jednych barwę, u drugich zapach, jeszcze u innych kształt; własności odżywcze (smak), lecznicze i t. p. Omawiamy rośliny najbardziej znane i takie, które możemy przedstawić, pokazać naturalnie, ażeby dziecko samo mogło o nich jak najwięcej powiedzieć, co staje się możliwe jedynie przy bezpośred-niem zetknięciu się z przedmiotem.

Dobrze jest zaprowadzić dziecko do ogrodu, na pole, na łąkę, nad staw, by dziecko widziało rośliny (o których będzie mowa), w ich właściwem otoczeniu. A zebrane przez nie same rośliny rozbudzą stokroć większe zainteresowanie, niż przyniesione przez wychowawczynię i pobudzą dzieci do dzielenia się swemi spostrzeżeniami.

Nie należy również pomijać milczeniem pierwiastka estetycznego, którego nam świat roślinny dostarczy w obfitości.

Przykłady:

-    Orzechy.

Wycieczka do ogrodu. Jedną z wycieczek jesiennych z dziećmi wychowawczyni skieruje do ogrodu, w którym dzieci mogą zobaczyć orzech włoski.