Przyjęto tu zmienną x mierzoną od końca poprzedniego przedziału do początku następnego. Tak, więc przekrój x = l- 0 przedziału a -a jest przekrojem x = 0* przedziału p - p . W przekrojach obciążonych momentem skupionym mamy nieciągłość funkcji M5(.r), dlatego przedziały zmiennej x zawierają ostre nierówności. Widzimy, że Ms(x) są funkcjami stałymi lub liniowymi.
Kąt skręcenia pręta obliczymy ze wzoru;
GJ„
(3)
W poszczególnych przekrojach otrzymuje się:
2inl2
GJ„
„ „ , \ Iml2 r’ ml i hiil2 ml i,\ Iml2
K K ' <77 Jo <77. <77. <77. ’ <77
(4)
GJ0 i i 3<«/: r-
r-r;<PW—+J[
G/0 GJ0 G/c (;/// - 2///.T) , _ 3#;//: ;;//
GJn
dx = 1-+-x --
GJn GJn GJn
<p(€=^7T=<p- ’<p(/)=
lilii1
GJ„ '
5-8 <p(.v)=^-r^-* = ^i-^-.r:<p(/)=-2'"/:
’ fil. Jo <77 <77. <77. ' ’
GJ„
, . Iml2 . 2ml2
E-e : <p(.r) =-+ 0 =-
GJ„ GJ„
Zauważmy, że maksymalny kąt skręcenia występuje w przedziale y -y , gdzie występuje obciążenie momentem ciągłym, w przeboju x=l/2, w którym Ms = 0 . Z zależności:
<ftp(.r)_ Ms(.t) dr G/0
wynika, że gdy Ms(.v0)= 0,to <p(.v0) = <p,h„
(5)
Zauważmy, że w przekrojach obciążonych skupionymi momentami występują skoki momentów skręcających, zaś funkcja <p(.r) jest w tych punktach nierózniczkowalna
Mamy: maksM, = Iml, makscp
Unii2
4G7„
Zakładając, że mamy do czynienia z przekrojem kołowym, dla którego wskaźnik na skręcanie wynosi IVS = obliczymy:
32 m/
a
(6)