Platon (428- 348p.n.e.)
największą ideą jest dobro i szczęście istnieje jedna i niepowtarzalna prawda dualizm światów
oprócz świata materialnego istnieje świat niezmiennych idei
w świecie materialnym, który poznajemy zmysłami, nie ma nic stałego, dlatego
wszelka wiedza jest w świecie idei
świat idei jest doskonały, rzeczywisty
świat materialny jest wtóry, nierzeczywisty
idee nie są myślami, pojęciami czy słowami, choć mogą się w nich wyrażać - jest to podstawowy typ bytu, będący wzorce dla rzeczy, lecz całkiem od nich niezależny i samodzielny
w świecie idei żyje dusza, ale wraz z narodzeniem człowieka, zapomina o ideach, tylko rozum ludzki może jej przypomnieć, gdyż łączy nas on ze światem idei przedmioty nie istnieją naprawdę - są jedynie niedoskonałym odbiciem idei idee są zhierarchizowane, na samym szczycie jest poziom dobro-piękno-prawda pierwszy stwórca tworząc świat oparł się na prawzorach (ideach) wiedza
doxa - mniemanie, oręż umysłów pospolitych
episteme - wiedza autentyczna, zapewniająca dostęp do prawdy
wizja państwa wg Platona
był przeciwnikiem demokracji
rządzić powinna mądra, lepsza mniejszość, gdyż większość jest głupia i poddaje się emocjom
w demokracji panuje wolność, która szybko przeradza się w dowolność
demos to dzika i nieokiełznana bestia, kratos istnieje tak długo, aż demos nie
wpadnie w szaleńczą złość
państwo idealne to państwo sprawiedliwe
dike - sprawiedliwość, ścieżka, droga, właściwy sposób postępowania
idealne państwo to wspólnota ludzi sprawiedliwych
sprawiedliwość polega na tym, że każdy robi to, do czego ma predyspozycje - w tak uporządkowanym państwie panuje ład i harmonia
ponieważ ludzie mają różne predyspozycje, zajmują różne miejsca w hierarchii społecznej
organ icyzm - państwo składa się z organów, jak ciało ludzkie, które pracują na
wspólne dobro - aby ciało było zdrowe, zdrowe muszą być wszystkie organy
tnieje hierarchizacja organów państwa
państwo realizuje misję wychowawczą
ma umożliwić poznanie dobra
złe uczynki są wynikiem nieznajomości dobra
państwo idealne musi stanowić jedność
dla dobra państwa można kłamać, budując nowe mity o prawdzie i sprawiedliwości, które mają posłużyć za drogowskazy