45457

Stres, fazy zachowania się człowieka w stresie

Stres - prof. Lewicki - to wywołany przez zewnętrzne lub wewnętrzne elementy sytuacji wzrost napięcia emocjonalnego czyli poziomu aktywizacji kory mózgowej albo układu nerwowego od spokojnej czujności do stanu podniecenia. Symacjami stresowymi można nazwać wszystkie rodzaje sytuacji trudnych (deprywacji, zagrożenia, przeciążenia, utrudnienia, konflikt). Fazy zachowania się człowieka w stresie:

1)    faza alarmowa - uzmysłowienie sobie działającego stresora. rozpoczyna się wzrost napięcia emocjonalnego odczuwany przez jednostkę, w wyniku czego następuje aktywizacja organizmu w celu poradzenia sobie w danej sytuacji,

2)    faza mobilizacji - polega na silnej aktywizacji całego oiganizmu, wzmożonej aktywności, wzmożonych procesów poznawczych, jeśli to nie daje efektu - to następuje faza 3.

3)    faza hipermobilizacji

4)    faza wyczerpania - rezygnacja, wycofanie się lub ucieczka albo najlepiej ucieczka w chorobę.

Czynnikiem decydującym o zachowaniu w tych fazach są wszystkie elementy osobowości. Najistotniejszym z nich jest pozytywny obraz własnej osobowości, wysoka, adekwatna samoocena. Zachowanie zależy od odporności psychicznej jednostki. Odporność może przejawiać się dwojako:

1.    są osoby, które mimo działania jakiegoś stresora, nie wchodzą w stan nadmiernego napięcia emocjonalnego - są to osoby odporne.

2.    są osoby, które przy działających stresorach wchodzą w stan napięcia emocjonalnego, ale potrafią sobie z tym poradzić, gdyż mają dobrze rozwinięty tzw. mechanizm samokontroli.

Mały wzrost napięcia emocjonalnego jest korzystny, gdyż następuje mobilizacja organizmu.