46070

18.12.2007 Wykład 11

Każda społeczność posługująca się swoim jeżykiem ma teraz i miała w przeszłości kontakty z ludźmi posługującymi sie innymi językami. W przeszłości owe kontakty nawiązywało się poprzez mordy, najazdy i wojny.

Interferencja językowa to nakładanie się języków na siebie i ich dwustronny na siebie wpływ

Dwujęzyczność, to umiejętność posługiwania się dwoma językami, wyuczona zupełnie naturalnie poprzez obcowanie od małego z dwoma językami, a także z dwoma kulturami. Teraz takich Polaków jest mniej, niż było ich na początku XX w.

Zapożyczenia

•    Leksykalne właściwe - zapożyczamy wyraz, przejęliśmy fonnę i treść, stało się to naturalnie

o komputer, telefon, tani

•    Morfemowe - zapożyczamy jeden morfem i potem przekształcamy go

o -acja

•    Kalki - niezauważalna, może być słowem, a nawet związkiem frazeologicznym, lub zmiana szyku zdania

o „tu leży pies pogrzebany” - anegdota niemiecka, .rzeczpospolita”, „czasopismo", „nadwaga", „przedpokuj”, ..listonosz”

•    Sztuczne - tworzone świadomie przez naukowców i wynalazców na podstawie klasycznej greki i łaciny

o Etopiryna, stieproks

Bohemizm - zapożyczeni z języka czeskiego

Takich czeskich zapożyczeń, jak „anioł”, mamy w Polsce całkiem sporo. Wykształciły się one we wczesnych wiekach średnich

W języku polskim najwięcej zapożyczeń jest z języka: greckiego, łacińskiego, z języków słowiańskim, niemieckiego, francuskiego, włoskiego, hiszpańskiego (sjesta, torreador, corrida, nunba) i portugalskiego

Żadko, ale jednak, zapożyczmy też z celtyckiego (slogan, flanela), węgierski (giennek, leczo, orszak), rumuńskiego (bryndza, fujarka, maczuga, cap, baca, mamalyga)

Zapożyczenie z języka polskiego do języków obcych: białoruski (pan. nieszpor. pokuta, pacierz, browar, a mianowicie) ukraiński, rosyjski, czeski, rumuński, litewski, węgierski, jidysz, cygański, niemiecki, francuski, angielski.