47428

wprowadziła podział prawa stanowionego na prawo powszeclmie obowiązujące oraz prawo wewnętrznie obowiązujące. Przy czym Konstytucja preferuje to co mówiłam państwu na ostatnim wykładzie. Pizy czym konstytucja tak jak wskazywałam państwu nie definiuje co to jest akt prawa powszeclmie obowiązującego, ponieważ nie było takiej potrzeby. Na gruncie doktryny judykatuiy prawniczej bowiem wcześniej wykształciło się inne stanowisko, że jest to prawo które może kształtować sytuację podmiotów prawa - zarówno osób fizycznych jak i organów państwowych, osób prawnych i innych oczywiście i mało tego- te podmioty mogą się wprost powołać na to prawo jako na źródło swoicli praw i obowiązków. Wskazałam państwu katalog aktów, które zalicza Konstytucja do źródeł prawa powszechnie obowiązującego wymieniając w Rozdziale III. Zaliczając Konstytucję, ustawy, umowy międzynarodowe, rozporządzenia i akty prawa miejscowego. Natomiast prawem wewnętrznym są akty nonnatywne stanowione przez uprawnione podmioty konstytucyjnie i ustawowo którego adresatami mogą być wyłącznie jednostki organizacyjnie podległe temu organowi, który stanowi prawo. A zatem te akty nie mogą kształtować sytuacji prawnej innym podmiotów praw a poza tymi jednostkami organizacyjnymi, nie mogą być zatem podstawą praw' i obowiązków dla tych podmiotów. Jednocześnie wskazywałam państwu, że katalog aktów^r prawa powszechnie obowiązującego jest zamknięty podmiotowo i przedmiotowo, a więc tylko w formach określonych w Konstytucji organy mogą stanowić praw'a, podmiotowa tylko te podmioty wskazane w Konstytucji. Ten katalog aktów prawda powszeclmie obowiązującego jest zamknięty w sensie podmiotowym i przedmiotowym. Uzasadnieniem tego zamknięcia jest zasada państwa prawnego - ustrojowa zasada zgodnie z którą wszelkie uprawnienia organów musza być kształtowane wyraźnie prawem w tym tez uprawnienia prawodawcze wpływające na sytuację różnych podmiotów praw^ra. Natomiast katalog aktów' praw^ra wewnętrznego uznano za otwarty w sensie podmiotowym i przedmiotowym bowiem konstytucyjnie ukształtowanie i bardzo wąski jak wskazywała doktryna m in. prof. Kulesza sparaliżowała by działania administracji publicznej, ponieważ te uprawnienia zostały ukształtowane w sposób niezwykle wąski. A zatem T.K uznał, ze konstytucyjna regulacja aktów prawa wewnętrznego ma charakter otwarty w sensie podmiotowym i przedmiotowym i może by7ć dodatkowo kształtowana ustawami, a zatem uprawnienia do wydawania aktów' praw^ra wew. Wynikają zarówno z konstytucji jak i ustaw, (zarówno ustrojowych jak i materialnych).

Oczywiście założeniem konstytucyjne koncepcji źródeł prawa jest liierarcliia źródeł prawa. A zatem zasada hierarchicznej struktury systemu źródeł prawa. Oznacza ona konstytucyjny obowiązek organu niższego szczebla do stanowienia aktów normatywnych zgodnych z aktami wyższego szczebla ( czyli o wyższej mocy prawnej ) norm , które służą realizacji tych aktów i norm w nich zawartych , które mają wyższą moc prawiią. Innymi słowy zakłada się w tej hierarcliicznej budowie, ze normy o wyższej mocy prawnej mają cliarakter bardziej ogólny, a nonny o niższej mają służyć konkretyzacji. A więc ustawa ma służyć konkretyzacji Konstytucji, rozporządzenie ma służyć konkretyzacji ustawy. Z tej zasady hierarchicznej wynika zakaz tworzenia norm sprzecznych co do treści z aktami o wyższej mocy prawnej i w efekcie to implikuje nadrzędnej pozycji Konstytucji w systemie źródeł prawa. Teraz trzeba sobie odpowiedzieć na pytanie czy Konstytucja fonnuluje dostarczenie wyraźnie i precyzyjnie hierarchię źródeł praw'a? Otóż konstytucjonaliści mówią, że w miarę precyzyjnie konstytucja do czyni jedynie co do źródeł praw^ra powszechnie obowiązującego. Jakkolwiek wskazuję się i tutaj, że powitają wątpliwości np. dot. liierarclui źródeł regulaminowych, a zatem chodzi o regulaminy obu izb w parlamencie. Wiele konstytucjonalistów wskazuje, ze regulaminy z Sejmu i Senatu można zaliczyć albo do źródeł praw'a powszechnie obowiązującego albo prawa wewnętrznego. Regulaminy przecież zawierają nauki, które wyznaczają obowiązki np. rządu wobec organów' Sejmu i Senatu i te nonny mają charakter norm zewnętrznych, ale jednocześnie większość norm zawartych w