47430

Do tej legalnej definicji nawiązuje doktrynalna charakterystyka prawa miejscowego. W każdym podręczniku prawa administracyjnego macie rozdziały dot. charakterystyki prawa miejscowego i trzeba zrekonstruować cechy, które doktryna uznaje za konstytutywne dla praw miejscowych. Teraz przedstawiam doktrynalną charakterystykę. Przede wszystkim doktryna podkreśla że reguł y tworzenia prawa meijscowego są rekonstruowane nie z jednego ,a z wielu aktów normatywnych. Ja już nie będę powtarzała jakie to akty. O ustawach materialnych będę przypominała wskazując przykłady. Ustawy materialne zawierają delegację- nie sposób wymienić ich wszystkich. Zatem akt prawa miejscowego jest uwarunkowany konstytucją oraz ustawą, która wedle konstytucji jest podstawą wydania tego aktu. Te przepisy zawarte w konstytucji i ustawach ustrojowych, materialnych tworzą kompetencję do stanowienia aktów prawa miejscowego. Doktryna podkreśla, ze akty prawa miejscowego jako akty podstawowe musza być wydane czy mogą być wydane na podstawie wyraźnego a nie domniemanego (czy opartego na wykładni celowościowych) upoważnienia ustawowego. Treść tych aktów musi się mieścić w granicach tych upoważnień. Akty oprawa meijscowego jako akty podstawowe muszą być zgodne zarówno z ustawą na podstawie której zostały wydane , konstytucją oraz innymi ustawami które bezpośrednio lub pośrednio dot. regulowanych materii. Doktryna podkreśla, że akty prawa meijscowego jako źródła prawa powszechiue obowiązującego charakteryzują się tym, że mogą regulować postępowanie wszystkich podmiotów prawnych, a wiec obywateli, organy państwowe, organizacje publiczne i prywatne. Adresatami aktów prawa miejscowego mogą być wszyscy znajdujący się na terytorium obowiązywania aktu ale mogą to być też tylko niektóre kategorie np. W odpowiedzi np. właściciele nieruchomości, osoby prowadzące działalność gospodarczą. Akt prawa miejscowego może być adresowany tez do niektórych kategorii osób. Zatem akt prawa meijscowego zawężając grupę adresatów musi stawiać kryterium wyodrębnienia tej grupy. Akt praw meijscowego jako akt powszeclmie obowiązujący jest zawsze skierowany na zewnątrz do mieszkańców lub innych podmiotów. Odmówienie konkretnej uchwale waloru

powszechności obowiązywania wymaga.....wskazania, że adresatami aktu nie są podmioty

zewnętrzne- czyli mieszkańcy. Doktryna wskazuje , ze pod względem obowiązywania prawo miejscowe objęte jest gr anicy podziału administracyjnego. W przypadku aktów gminnych zasięg działania nie może przekraczać terytorium gminy i odpowiednio tak samo jest w przypadku aktów powiatowych, wojewódzkich etc. Nie oznacza to jednak, ze terytorialny zasięg działania aktów prawa miejscowego musi się ściśle pokrywać z obszarem danej jednostki podziału terytorialnego, bowiem akty te można stanowić dla mniejszych obszarów, obowiązujących tylko część terytorium i ta zasada wprost została wyłączona w ustawie o administracji rządowej w art. 39 i w ustawie o samorządzie województwa w art. 89 ust. 1 ustawie o samorządzie powiatowym została tylko odniesiona do aktów^r porządkowych w art. 41. Nie ustanowiono jej natomiast w ustawie o samorządzie gminnym i mimo bez braku wyraźnego jej sformułowania przyjąć należy, ze trzeba ją też odnieść do samorządu gmiimego. Możliwość taką przewidują też ustawy materialne i przykładową w^rskazać trzeba na ustawę o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w zakresie planowania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego.

Doktryna wyjaśniając normatywny charakter prawa miejscowego wskazuje, że są akty me mające charakteru normatywnego, a opisowy, czy ocenny, a więc uchwały rady gminy mogą zawierać: postulaty, pretensje, życzenia i te uchwały nie mają charakteru prawnego. Po to żeby uchwala miała charakter normatywny to musi zawierać reguły konkretnego zachowania się skierowane do wyznaczonych adresatów. Te reguły muszą mieć cliarakter generalno- abstrakcyjny- taki który umożliwia wielokrotność ich spełniania. Doktryna wskazuje, ze upow^fażnienie organów administracyjnych, a wiec organów' władzy wykonawczej do stanowieni aktów powszechnie obowiązujących jest wyjątkiem o zasady podziały władz zgodnie z która kompetencje prawodawcze zasadnicze należą do władzy