52 Magdalena Gajewska
świat żywych od świata umarłych15. Do tej idei wydają się nawiązywać Pola Pamięci, które odnajdujemy na cmentarzu w Poznaniu, Cedyni pod Kielcami i Szczecinie. Pola te stanowią tam swoiste elizja pośród oceanu nagrobków16. Wiosną i latem to wyspy zielonej przestrzeni, zamknięte w eliptycznym kształcie, otoczone murem (lub płotkiem, jak to jest w wypadku cmentarza Milostowo). Wyjątkowe pod tym względem są Pola Pamięci na tym cmentarzu - są one swoiście niedomkniętą przestrzenią, o której możemy powiedzieć, że otwiera się na odwiedzających cmentarz, prowadząc tych, którzy wstępują w jego obszar, ku przestrzenności i metafizyce Pól Pamięci. Sacrum prochu rozproszonego w tym przedziwnym spatium pamięci jest strzeżone przez zmarłych, których urny zostały złożone w murze okalającym Pole. Wejście na marmurową platformę (fot. 2), gdzie znajdują się tabliczki memoratywne, architekt umieścił pomiędzy skrzydłami „bramy” dwóch kolumbariów, które dla przechodzącego stanowią swoiste memento mor i.
15 Ten symboliczny wymiar wody wykorzystuje się nieraz przy projektowaniu cmentarza. Przy niektórych krematoriach, na przykład Krematorium w Strasburgu we Francji, od 1921 roku woda jest obecna jako element studzący „płomienie kremato-ryjne”. Woda ma spełnić tam nie tylko funkcję estetyczną, ale także kojącą.
16 Wydaje się, że Pola Pamięci należy rozpatrywać w perspektywie estetyki śmierci i jej odniesienia do „czasoprzestrzeni zaświatów”. Por. M. Guimor Zasady estetyki śmierci [w:] Wymiary śmierci wyd. cyt. s. 78.