48490

Wina jest więc, w przeciwieństwie do pozostałych cech przestępstwa, cechą subiektywną, związaną z psychiką sprawcy.

Wina wyraża psychiczne    zaangażowanie sprawcy w    dokonywany czyn.

przede wszystkim stopień tego zaangażowania i jego charakter. Zależnie od tego. w jaki sposób sprawca odnosi się do przestępstwa przed i w czasie jego popchiiania    wina    przejawia się w    różnych. znanych kodeksowi

karnemu formach.

Na fomię winy wpływa    więc decydująco psychiczne    ustosunkowanie się

sprawcy do czynu: czy chciał popełnić przestępstwo i świadomie dążył do celu. czy też przewidując możliwość przestępstwa zgadzał się na nic. nic mogąc na innej drodze osiągnąć jakiegoś ważnego celu itd.

Zależnie    od    stopnia świadomości    i    natężenia złej    woli, prawo    kanie

odróżnia winę umyślną i    winę nieumyślną. Każda    z nich występuje

w dwóch    formach.    Wina    umyślna ma    postać a)    zamiaru    bezpośredniego, b)

zamiaru cwaituabiego. Wina nieumyślna występuje jako: a) Ickkoniyskiosc. b) niedbalstwo.

Zamiar    bezpośredni zachodzi wtedy, gdy    sprawca chce popełnić

czyn zabroniony.

Ta    forma    winy    występuje najczęściej.    Charakteryzuje się świadomym

dążeniem    sprawcy    do    popełnienia    przestępstwa Wina złodzieja. który

włamawszy    się    do sklepu kradnie    z    niego towaiy.    to właśnie    zamiar

bezpośredni

Zamiar    ewentualny    ma miejsce wówczas,    gdy sprawca    przewiduje

możliwość popcbiiaiia przestępstwa i godzi się na to.

W przypadku zamiaru ewentualnego sprawca    nic dąży    do przestępstwa,

lecz do innego celu. legalnego lub nielegalnego - jednakże zdaje sobie sprawę, że    osiągnięcie tego celu jest niemożliwe bez    popełniana    przestępstwa i z    góry

na to przestępstwo się zgadza.

Formę zamiaru cwcntuabicgo ma wina    sprawców    rozboju, którzy    pozbawioną    ubrania    ofiarę    napadu pozostawiają na    nrozie. Nie    zamierzali oni jej

pozbawić życia, lecz z takim skutkian swego działania liczyli się i z góry go akceptowali.

Lekkomyślność zachodzi wówczas, gdy sprawca przewiduje możliwość popcbiiaiia przestępstwa. lecz bezpodstawnie    prz;.r-szcza,    że zdoła go    uni

knąć.

Lekkomyślność występuje np. w czynie    kierowcy,    który jcdzic z    nie

dozwoloną szybkością i powoduje wypadek. Sprawca oczywiście nic chciał swoją zbyt szybką jazdą doprowadzić do wypadku. jednakże przewidywał taką    możliwość i    tylko    przypuszczał    bez wystarczającej

podstawy że zdoła go uniknąć. Typową lekkotuyśbiością jest strzelanie na polewaniu    do zwierzęcia przebiegającego w    pobliżu drugiego my

śliwego.

Niedbalstwo    ma miejsce.    gdy    sprawca nie    przewiduje możliwości

popcbiiaiia czynu zabronionego, choć powiniai i może przewidzieć.