8228807748

50 -lecie Polskiej Radiolokacji

oznacza że w przeciwieństwie do radarów wysyłających w przestrzeń sygnały sondujące o dużej mocy impulsowej, systemy te pracują w trybie odbioru analizując przychodzące sygnały w dziedzinie czasu i częstotliwości. Urządzenia tego typu rozmieszczone w terenie o kilkadziesiąt km od siebie mogą wykrywać i określać położenie i parametry ruchu obiektów naziemnych, nawodnych i powietrznych na znacznych odległościach sięgających kilkaset km. Obiekty lokalizowane są na podstawie analizy sygnałów impulsowych i ciągłych, emitowanych przez praktycznie wszystkie typy urządzeń generujących sygnały elektromagnetyczne. Mogą to być stacje radiolokacyjne, systemy „swój - obcy”, systemy nawigacyjne montowane na samolotach (np. TACAN), czy też nadajniki zakłóceń. Systemy rozpoznania radioelektronicznego charakteryzują się szerokim pasmem pracy najczęściej od 0,5 do 18GHz oraz wysoką czułością.

W drugiej połowie lat 90. w PIT opracowano mobilną stację rozpoznania lądowych systemów radiolokacyjnych MUR-20. Stacja należy do urządzeń typu ELINT i przeznaczona jest do wykrywania i lokalizacji źródeł promieniowania elektromagnetycznego.

System pracuje w szerokim paśmie częstotliwości od 0,5 GHz do 18 GHz i zapewnia precyzyjne pomiary parametrów sygnałów, ich rejestrację oraz rozpoznanie i klasyfikację źródeł emisji. MUR-20 posiada również cechy stacji wsparcia

walki elektronicznej (typu ESM) służącej do szybkiej oceny sytuacji radiolokacyjnej i przekazywania danych do systemów dowodzenia. Dużą dokładność pomiaru azymutu źródła (do 0,5° RMS) uzyskano dzięki zastosowaniu interferometrycznej metodzie pomiaru kierunku w kanale ELINT. Stacja zabudowana na opancerzonym pojeździe może operować w bezpośredniej styczności wojsk i jest przeznaczona dla szczebla taktycznego wojsk lądowych. Dokładna lokalizacja źródeł promieniowania jest możliwa przy jednoczesnej pracy 3 + 4 urządzeń oddalonych od siebie nie więcej niż o 20km. Urządzenie zostało wdrożone do produkcji w 2000r.

Drugim urządzeniem rozpoznania elektronicznego opracowanego w PIT we współpracy z Akademią Marynarki Wojennej jest kontener „SROKOSZ". Przeznaczony jest do wykrywania i rozpoznawania sygnałów w szerokim zakresie fal elektromagnetycznych promieniowanych przez źródła emisji pracujące na lądzie, wodzie i w powietrzu. Umożliwia on wykrywanie i rozpoznawanie sygnałów generowanych przez urządzenia elektroniczne w zakresie częstotliwości radiowych UKF oraz wykorzystywanych przez systemy radiolokacyjne. Kontener wyposażony jest ponadto w system wykrywania i rozpoznawania termalnego przeznaczony do otrzymywania obrazu nosiciela ZE w podczerwieni. Kontener „SROKOSZ” może być zainstalowany na każdej, odpowiednio przygotowanej jednostce pływającej oraz na lądzie. Kontener został wdrożony do produkcji we współpracy z Akademią Marynarki Wojennej.

2.6. Systemy dowodzenia i kierowania

Prace w dziedzinie systemów dowodzenia i kierowania prowadzone były w Przemysłowym Instytucie Telekomunikacji, Wydziale Cybernetyki Wojskowej Akademii Technicznej, Wojskowym Instytucie Technicznym Uzbrojenia, a także w zakresie oprogramowania w Wojskowym Instytucie Informatyki.

Prace te prowadzone są od wczesnych lat siedemdziesiątych i obejmują projektowanie i dostawy systemów stacjonarnych i mobilnych dla odbiorców krajowych i na eksport. Modułowa budowa obiektów i systemów, w odniesieniu zarówno do sprzętu, jak i oprogramowania, pozwala na dostosowanie sprzętu do różnych wymagań odbiorcy.

W latach 70. w PIT opracowano obiekty automatyzacji radiolokacyjnego podsystemu szczebla taktycznego typu DS-11 (kompania radiotechniczna) i typu DS-21 (batalion radiotechniczny). Obiekty te modernizowane w początku lat 80. zapewniają automatyzację podsystemów rozpoznania radiolokacyjnego. Opracowano również obiekty podsystemu kierowania walką radioelektroniczną.

W łatach 80. prowadzono prace nad kompleksową automatyzacją systemu rozpoznania radiolokacyjnego i automatyzacją dowodzenia naziemnymi środkami obrony przeciwlotniczej.

W wyniku tych prac powstały obiekty DP-10, DP-20, DP-40, jak i zautomatyzowany wóz dowodzenia podsystemu kierowania obroną przeciwlotniczą pułku zmechanizowanego i pułku rakiet przeciwlotniczych (ZWD-10 R).

Od łat 70. przystąpiono do realizacji między-na-rodowego programu InterASU w zakresie związanym z opracowaniem wozów dowódczo-sztabowych wchodzących w skład systemu dowodzenia związkami taktycznymi (dywizją pancerną, dywizją zmechanizowaną).

W 1990 r. zakończono w PIT opracowanie i przeprowadzono badania prototypów zautomatyzowanych obiektów typu ŁEBA przeznaczonych do obrony wybrzeża.

Na bazie opracowanych obiektów i uzyskanych doświadczeń realizowane są specjalizowane zestawy dla potrzeb krajowych i na eksport, jak i podejmowane są nowe opracowania.