50 -lecie Polskiej Radiolokacji
Wszystkie wprowadzone zmiany oprócz dostosowania parametrów do rekomendacji NATO spowodowały również poprawę współczynników niezawodnościowych.
Na potrzeby wojsk rakietowych i przeciwlotniczych opracowano w PIT mobilny trójwspółrzędny radar średniego zasięgu pracujący w paśmie S.
Wykorzystywany jest jako źródło informacji radiolokacyjnej dla wczesnego ostrzegania na obszarze pola walki lub jako pokrywania polem radiolokacyjnym obszarów nie pokrytych przez inne radary średniego i dalekiego zasięgu. Radar automatycznie przekazuje do stanowiska dowodzenia dane o odległościach, azymutach i wysokościach wykrytych obiektów, jak również zapewnia ich śledzenie na obszarze ograniczonym do 150 km i w kącie elewacji do 30°. Czas rozwinięcia jednostki wynosi 20 min.
Radiolokacyjna stacja wykrywania i wskazywania celów (RSWW) jako element mobilnego zestawu przeciwlotniczego stanowiła niecodzienne wyzwanie dla konstruktorów Zakładu Badawczo -Rozwojowego RADWAR. Z jednej strony przyszły użytkownik urządzeń LOARA postawił bardzo rygorystyczne wymagania odnośnie parametrów wykrywania:
- radar powinien określać kąt elewacji wykrytych celów (tzw. radar 3D);
- zasięg i pułap wykrywania zostały zdefiniowane dla celu o powierzchni skutecznej 0,1 m2 i pokrycie w elewacji;
- wymagane pokrycie w elewacji określono jako co najmniej 50°C;
Rys. 3.27. Trójwspółrzędny radar średniego zasięgu
na pasmo S
Rys. 3.28. Trójwspółrzędny radar średniego zasięgu
w pozycji transportowej
- czas odnowy informacji powinien być nie dłuższy niż 1s;
- radar powinien pracować w czasie ruchu pojazdu, przy założeniu określonych przechyłów i maksymalnej prędkości pojazdu.
Przy takich kryteriach wymagany zasięg i pułap wykrywania nie odbiegały od liczb powszechnie pojawiających się w materiałach informacyjnych dotyczących pojazdów przeciwlotniczych. Spełniono również wymagania na objętość aparatury elektronicznej i jej odporności na wstrząsy mechaniczne.
We współczesnych zestawach takich jak LOARA radary przeszukujące zrealizowane w klasie 3D należą do wyjątków; nawet jeśli są to radary z płaskimi antenami fazowanymi, są to z reguły radary 2D (jak np. francuski CROTALE NG czy południowoafrykański ZA-HN/M). Znamiennym wyjątkiem jest rosyjski TOR-1M, ale z drugiej strony nie budzą zdziwienia radary z anteną reflektorową w takich systemach jak rosyjskie TUNGUSKA czy PANCYR.
32