8228807845

50 -lecie Polskiej Radiolokacji

3. RADARY DO KONTROLI PRZESTRZENI POWIETRZNEJ DLA SYSTEMÓW DOWODZENIA I KIEROWANIA

Edward Sędek, Zbigniew Czekała

3.1. Radary rodziny NYSA

Stacja radiolokacyjna NYSA A przeznaczona była do wykrywania samolotów i określania ich odległości. Stacja pracowała na fali ok. 50 cm (częstotliwość ok. 600MHz) z impulsem sondującym 200kW, 5ps, z częstotliwością powtarzania 100Hz i mocą średnią 100 W. Stacja rozmieszczona była na dwóch samochodach ZIS-150. W jednym samochodzie znajdowała się aparatura nadawczo-odbiorcza i wskaźnikowa, a w drugim samochodzie - dwa agregaty zasilające, silnik napędowy przetwornicy 50/500 Hz i zasilacz modulatora. W czasie pracy antena paraboliczna o średnicy reflektora 3 m umieszczona była na dachu samochodu z aparaturą. Na czas przewozu antenę umieszczono wewnątrz wozu zasilania.

W nadajniku zastosowano magnetron M2 opracowany w kraju i modulator liniowy z iskierni-kiem obrotowym. Nadajnik z anteną połączony był sztywną linią współosiową. Antena o szerokości wiązki 12° w azymucie i 10° w elewacji obracania była dookólnie z szybkością od 0,5 do 5obr/min. z możliwością zmiany kierunku obrotów i ręcznego sektorowania. Na wejściu odbiornika zastosowano wzmacniacz w.cz. na lampach 2C40 o współczynniku szumów 11dB. Wzmacniacz p.cz. 30MHz rozwiązany był na lampach 6AC7. Radar wyposażony był we wskaźnik A oraz wskaźnik P na lampach o średnicy 7" ( z obrotową cewką odchylającą). Aparatura stacji zasilana była z sieci o częstotliwości 500 Hz (1 faza 3,5 kVA) i częstotliwości 50 Hz (0,3 kVA) z sieci lub agregatów spalinowych.

Stacja pracowała z odbiciami od Ziemi powodującymi powstanie listków intefrerencyjnych drugiego współpracującego urządzenia.

Rys. 3.1. Stacja radiolokacyjna NYSA A

Rys. 3.2. Wysokościomierz NYSA B

12