2
5) Strategia redystrybucji - jej celem jest poprawa podziału dochodu i bogactwa. Zaleca ona tworzenie miejsc pracy, redystrybucję części wzrostu dochodu narodowego na rzecz najuboższych, zwracanie uwagi na potrzeby podstawowe.
Celem interwencjonizmu jest przede wszystkim przeciwdziałanie załamaniom koniunktury gospodarczej, czyli kryzysom gospodarczym.
Państwo może oddziaływać stabilizująco na gospodarkę przede wszystkim za pomocą polityki fiskalnej i pieniężnej.
W przypadku prowadzenia stymulacji polityki fiskalnej następuje zmniejszenie przychodów budżetu (np. jako skutek obniżenia stopy procentowej) oraz wzrost wydatków, w wyniku czego wzrasta zazwyczaj deficyt budżetowy. Tego rodzaju polityka prowadzi do wzrostu wydatków konsumpcyjnych i inwestycyjnych. Jej rezultatem jest zwiększenie poziomu produkcji i zatrudnienia, przy czym procesom tym towarzyszy zwykle wzrost cen.
Natomiast w przypadku prowadzenia polityki Fiskalnej nastawionej na hamowanie koniunktury (restrykcyjnej), rząd dąży do zwiększenia przychodów budżetu oraz ograniczenia wydatków, co przyczynia się do zmniejszenia konsumpcji i inwestycji. W rezultacie obniża się poziom zatrudnienia i produkcji oraz zmniejsza się tempo w zrostu cen.
Oddziaływanie państwa we wszystkich fazach cyklu doprowadza niejako w naturalny sposób do zapewnienia odpowiednich warunków rozwoju gospodarczego w długim okresie, a więc interwencjonizmu rozwojowego. Chodzi tu m.in. o oddziaływanie przez państwo na kierunki inwestowania zapewniające rozwój nowoczesnych gałęzi produkcji (przekształcenia strukturalne), a także na strukturę przestrzenną gospodarki oraz organizację i kierunki badań naukowych.