51215

jednakże dzieci miały pobierać naukę religii, o ile rodzice nie zażądają uwobiienia ich od niej.

-    chociaż projektów tych nie zrealizowano, a Prauss wraz z upadkiem gabinetu Oraczewskiego w styczniu 1919 opuścił stanowisko ministra Oświaty, które w gabinecie Ignacego Paderewskiego przypadło prof. Janowi Łukaszewiczowi, to jednak ów program odegrał wybitną rolę w obradach Ogólnopolskiego Zjazdu Nauczycielskiego, zwanego Sejmem Nauczycielskim, który odbył się w Warszawie w kwietniu 1919. Zjazd nazwano Sejmem Nauczycielskim, bo delegaci obradowali nad projektami, które miały być potem przedłożone Sejmowi Ustawodawczemu Pierwsze posiedzenie ogólne Zjazdu odbyło się 14 kwietnia w sali Filharmonii Warszawskiej Na Zjeździe wysunięto zasady powszechności, obowiązkowości i bezpłatności szkolnictwa powszechnego Obowiązek szkolny miał rozpoczynać się w 7 roku życia, a szkoła powszednia miała być 7-klasowa i jednolita, tj. nie podzielona na cykle programowe, które mogłyby stać się podstaw-ą niepożądanej na tym szczeblu selekcji. Najniżej zorganizowaną szkołą powszednią miała być szkoła o dwu nauczycielach, a w każdej gminie miała powstać pełna szkoła 7-klasowa. Pełna szkoła powszednia miała być podstawą szkól średnich ogólnokształcących i zawodowych Wypowiadano się w większości za 5-letnią szkołą średnią, do której przyjmowano by bez egzaminów wstępnych absolwentów 7-klasowych szkół powszechnych. Dla młodzieży, która po skończeniu 7-klasowej obowiązkowej nauki rozpoczyna pracę, powinny być tworzone szkoły uzupełniające. Po skończeniu szkdy średniej zarówno ogólnokształcącej, jak i zawodowej, młodzież powinna mieć prawo w»stępu do szkól wyższych Przedstawiciel Związku Nauczycieli Szkół Powszechnych Henryk Rowid wysunął postulat, aby nauczyciele szkoły powszedinej kształcili się w 2-letnich studiach pedagogicznych o charakterze wyższych szkół zawodowych dopiero po skończeniu pełnej szkdy średniej ogólnokształcącej. Postulat ten przyjęto jednomyślnie Propagowana przez Zjazd demokratyczna idea szkolnictwa jednolitego, w którym dostęp do różnych stopni kształcenia uzależniony byłby tylko od uzdolnień i zainteresowań młodzieży, a nie od pozycji materialnej czy przynależności stanowej lub klasowej jej rodziców, szkolnictwa tak zorganizowanego, by ułatwić uczniom przechodzenie ze szkdy jednego do innego, równorzędnego typu nie doczekała się wprawdzie urzeczywistnienia w II RP, ale legła u podstaw koncepcji demokratyzacji szkolnictwa, stała się natchnieniem i ukierunkowaniem działalności postępowych oświatowców.

Pierwsze akty ustawodawcze - do pierwszych aktów państwowych z tego zakresu należały Przepisy tymczasowe o szkołach elementarnych w Królestwie Polskim

wydane 10 sierpnia 1917 przez Tymczasową Radę Stanu Królestwa Polskiego. Przepisy zawierały zalecenia udostępnienia publicznej szkoły elementarnej wszystkim dzieciom w wieku szkolnym. Realizację zalecenia miała datwić bezpłatność nauki w tych szkołach i odpowiednie rozmieszczenie ich w terenie. Obowiązek utrzymywania publicznych szkól elementarnych ciążył na gminach. Obowiązkowość nauld szkolnej miała charakter względny, występowała bowiem tylko tam, gdzie szkdy mogły objąć wszystkie dzieci w wieku szkolnym, a więc uzależniono jej realizację od istniejących szkd

-    wnet po odzyskaniu niepodległości zasady realizacji obowiązku szkolnego zostały ustalone przez dekret O obowiązku szkolnym z 7 lutego 1919 Dekret stanowił, iż kształcenie w zakresie szkoły powszedniej jest obowiązkowe dla wszystkich dzieci w wieku szkolnym, tj. od 7 do 14 lat. Szkoła powszechna obejmowała 7 lat nauczania, ale do czasu utworzenia wszędzie 7-letnich szkól powszechnych dekret zalecał utrzymywanie i przejściowe zakładanie szkd pow'szechnych 4 i 5-letnich z