52611

Ponadto, rasa biała miała do ras innych stosunek silnie rasistowski. Europejczyków i Amerykcnów cechował etnocentryzm, umocniony przez darwinizm, ale dostrzegalny już w działalności misjonarzy chrześcijańskich (która była wyrazem wiary w moralną i kulturowąwyźszość Europejczyków); miejsce centralne przyjmowali za naturalne.

b) powstanie światowego systemu komunikacyjnego

1698 r. - Thomas Savery - patent na pompą parową Ulepszoną wersją - kowal Newcomen (tzw. maszyna atmosferyczna). 1769 - James Watt - maszyna parowa.

Zasadnicze przeobrażenia w dziedzinie transportu i komunikacji dokonały sią dopiero w XIX w.; wiązały sią z wykorzystaniem maszyny parowej jako środka lokomocji. Przeszkodądla zbudowania parowozu była niemożność ustalenia właściwych proporcji miądzy jego ciążarem, a wytrzymałością torów żelaznych (i zapewnienia parowozom odpowiedniej przyczepności do szyn).Dopiero innowacje George'a Stephensona umożliwiły budową zdatnej do użytku lokomotywy. Pierwsze parowozy były niewielkich rozmiarów; wiąksze zocząto budować na przełomie XIX i XX wieku W tym czasie pojawiła sią również realna konkurencja ze strony trakcji elektrycznych i silników dieslowskich (opracowanych w 1892 r. przez Roberta Diesla - silnik wysokoprężny, napędzany ciężkimi olejami). W latach 1885 - 1890 Daimler ukończył budową motocykla, a Benz - samochodu na trzech kołach. Również w 1892 r. Henry Ford założył swój pierwszy warsztat produkujący samochody.

W potowie XIX w Europie najbardziej rozbudowaną siecią kolei dysponowała Anglia Na kontynencie najwcześniej budować kolej zaczęła Belgia, znaczny postąp w tej dziedzinie dokonał się także w pierwsze połowie XIX w. we Francji i Niemczech. Rozwój kolei nie następował praktycznie w ogóle na obszarach będących pod panowaniem cara Rosji oraz sułtana W tym okresie planów budowy kolei nie było również w Szwecji, Norwegii i Portugalii. Dopiero druga połowa XIX w. łączyła się z ogólnoeuropejskim, a nawet i pozaeuropejskim (Indie, Ameryka Łacińska, płd.-wsch. Afryka) rozwojem kolei. Przez cały XIX wiek dynamicznąrozbudowę kolei prowadziły Stany Zjednoczone. Na przetomie XIX i XX w. przystąpiono do budowy połączeń kolejowych miądzy odległymi regionami kontynentów: linii transsyberyjskiej (Czelabińsk-Władywostok), transafrykańskiej (Kair-Kapsztad) oraz transandyjskiej (Buenos Aires-Valpcraiso).

Na skutek rozwoju różnych gałęzi gospodarki i rosnącego tempa urbanizacji, rozbudowa linii kolejowych nabierała coraz większego znaczenia Rozwój dróg żelaznych był finansowany przez państwo i nierównomierny w poszczególnych krajach i regionach.

Wraz z rozwojem kolejnictwa rozwijało się budownictwo dróg bitych, (nawierzchnie z asfaltu, betonu, żużlu i klinkieru zamiast „kocich fców" (dróg układanych z kamieni) lub ubijanych ze żwiru. Pojawiały się udoskonalone tunele i mosty.

W 1807 r. Amerykanin Robert Fulton skonstruował okręt o napędzie parowym (statek Clermont, rejs po rzece Hudson). Na początku XIX wieku rozpoczęto regularne połączenia transatlantyckie. Poza pasażerami, parowce przewoziły również pocztę oraz drogie, lekkie towary. W II połowie XIX wieku rozpoczęła się era wielkich statków oceanicznych (wiążało się to z wprowadzeniem śrub napędowych, silnika sprzężonego, stalowych kadłubów oraz otwarciem Kanałów Sueskiego i Panamskiego).

Przez udoskonalenie żeglugi (oceaniczne statki parowe) oraz wzrost znaczenia kolei, pokonano naturalną przeszkodę dla handlu międzynarodowego - wysokie koszty transportu. Kolej i parowce umożliwiły rozszerzenie handlu poza rynki lokalne, co następnie umożliwiło specjalizację i