Pr z* wodn k do ówioztiń z 6«o bg ii h zyn «rsk bj i Hy<±og*o bg ii hslrukojai nr 6 st ISS
Di inz.Wiltoi Pi?/b>łoi» ic: Kalcdia&calcchniti W>dzolBudovniclusi ilntyneiii Ćiodoui i?. Poilcchnit *Śvę1olu>* b.v
Kielcach. Te fciw: 04 l&i245S5
Podstawowe badanie jest badaniem makroskopowym i ono stanowi przedmiot ćwiczenia.
Badanie skał metamorficznych polega przede wszystkim na odróżnieniu rozpoznawanej skaty od skały magmowej czy osadowej.
W rozróżnieniu barcfco pomaga świadomość, że skały metamorficzne posiadają bardzo często teksturę uporządkowaną będącą następstwem procesów diagenezy (np. bezładna tekstura granitu przechocfci w uporządkowaną teksturę gnejsu zwaną często teksturą gnejsową).
Skały metamorficzne pochodzące od skał osadowych poprzecfca się często przedrostkiem para zaś pochodzące od skał magrrowych przedrostkiem ono.
Opis skaty metamorficznej musi zawierać określenie:
- nazwy skały (jej miejsca w systematyce),
- składu mineralnego,
- budowy wewnętrznej skaty.
Opis minerału musi być kompletny i wykonany analogicznie jak w ćwiczeniu 2.
Budowa wewnętrzna musi zawierać opis:
A. Struktury skały
Kryształy w skałach metamorficznych nazywane są blastami stąd struktura blastyczna i krystałoblastyczna. Wymienia się także struktury porfiroblastyczną i poikiloblastyczna, granoblastyczną i lepi doplastyczną oraz nematoblastycznąi inne.
B. Tekstury skały
Teksutry be^adne (zwykle w strefie kata) i tekstury kierunkowe Oinijna tzw. lineacja mineraJna, płaskatzw. foliacja, gnejsowa).
Dokonujemy makroskopowego badania próbki (lub dodatkowo oględzin pod mikroskopem - w praktyce zależnie od potrzeb).
Badając próbkę skaty korzystamy z załączonej tabeli 5.1 zawierającej klasyfikację skał metamorficznych.
Istotną cechą systematyki jest pokazanie przejścia od skały wyjść i cwej (kolumna 1) do skały metamorficznej (kolumna 2). Oczywiście przejście to odbywa się w stanie stałym gdyż inaczej po stopieniu skały wyjściowej ponownie powstałaby skała magmowa.
Uwagi inne
• W skałach magmowych występują minerały skał wyjściowych (pierwotnych) aJe tez pojawiają się minerały nowe (dysten, sylimanit, staurolit, taJk, grupa serpentynu tj. antygoryt i chryzotyl, grupa epidotów, grupa chlorytówiinne).
* Mi ner ały te często wyst ępuj ą w osobl iwych sk upien iach (np. wyst ępuj e w agregatach włóknistych, przedzielających wstęgowo zbite agregaty.