ZESTAW XVI
1.Mimo wad portret szlachty jest sielankowy. Tródno znależć wśród osób (szlachciców) postać wyrażnie negatywną, odpychającą np Stolnik Horeszko (pyszy zadufany w sobie magnat) lecz patriota i wróg zaborcy. Gerwazy okrutny lecz wierny swojemu rodowi, patriota i odważny. Rejent i Asesor - kłótliwi lecz sympatyczni i nieszkodliwi, Telimena - kokietka jest orginalna, kobieca i ożywia towarzystwo, Hrabia - dźiwak jest „romantykiem z manierą”. Wynika z tego, że Tadeusz i Zosia to postacie najnudniejsze. Szlachta występuje w „Panu Tadeuszu” jako główny zbiorowy bohater. Tadeusz jest reprezentantem całej szlachty polskiej i dlatego posiada mało cech indywidualnych. Szlachta dzieli się na określone grupy. Magnateria (ród Horeszków), arystokracja (Hrabia), szlachta ziemiańska (Soplicowie) i szlachta urzędnicza (Asesor, Rejent, Wojski, Gerwazy i Protazy), szlachta zaściankowa (Dobrzyn) . wszystkie te warstwy mają wady lecz wszystkie szczycą się wieloma zaletami i miłością ojczyzny.
2.Na środku sceny w łóżku leży bohater bez określonego wieku i imienia, raz jest małym chłopcem, a raz mężczyzną. Niewiadomo gdzie stoi łóżko wygląda to na pokój przechodni, kawiarnię, ulicę. Bohatera odwiedzają rodzice, sekretarka, żona, dziennikarz, niemka, tłusta kobieta, gość w cyklistówce, pan z przedziałkiem. Obok chór starców ma swoje komentaże. Podejmują tematy wspomnień z dzieciństwa, wojny, piją kawę, pojawiają się też zabici. „Kartoteka” to wyrywkowe karty z życia bohatera, luźne i niepowiązane zdarzenia, fakty, rozmowy (jest to życie ujęte w kartotekę) ale też i świadomość postacj - luźne skojarzenia i pomysły. To też rzeczywistość na odrębnych kartkach jako parodia i maskarada. Jest to dramat o człowieku, rzeczywistości i teatrze (rozsypane sceny dramatu - kartotekowy teatr). Bohater leży bo przyją postawę bierności, bezsilności, pustki. Jest to człowiek każdy, więc reprezentuje los wojennego pokolenia. Jest on antybohaterem i parodiuje klasyczną estetykę dramatu (nawet gadać mu się nie chce). „Kartoteka” to reprezentant wojennego pokolenia porażonych wojną, dotkniętych biernością, zmęczeniem. Ogólna niemożność, utracone wartości, życie w rozsypce. Obraz rzeczywistości to świat groteski, śmieszne postawy, fałszywe wartości, panuje bierność, brak wielkich idei. Koncepcja teatru w „Kartotece” jest buntem przeciw utartym schematom i formom. Bohater nie musi działać (antybohater), zamiast scen są scenki. Różewicz to ośmiesza ukazując bohatera romantycznego i klasycznych - chór.
3.Wyrazy bliskoznaczne to takie, które mają podobne ale nie takie same znaczenie. Nazywamy je synonimami np (koń, rumak, szkapa, chabeta), (dom, gmach, chata, pałac), (szczupły, chudy, smukły). Wyrazy pokrewne mający wspólny rdzeń np (dom, domostwo, domownik, podomka), (słoń, słońce).