Poronienie
Około 15 procent rozpoznanych ciąż ulega samoistnemu poronieniu. Terminem tym określa się wydalenie z jamy macicy jaja płodowego do 22. tygodnia ciąży. Następujące p osobie trzy lub więcej poronienia klasyfikuje się jako poronienia nawracające.
Poronienie samoistne jest najczęstszym powikłaniem ciąży. Około 25 procent wszystkich kobiet, które zaszły w ciąże straciło jedno lub więcej ciąż.
Częstość poronień koreluje z wiekiem ciążowym. Największa częstość utraty ciąż występuję przed implantacją i wynosi około 50 procent. W okresie poimplantacyjnym częstość poronień zmniejsza się i wynosi 12-24 procent. Po 8. tygodniu ciąży ryzyko poronienia maleje do 10 procent . Przy widocznej w badaniu ultrasonograficznym czynności serca płodu ryzyko poronienia wynosi 3 procent.
Ryzyko to zmniejsza się jeszcze bardziej, jeśli stężenie progesteronu w surowicy krwi wynosi więcej niż 15 ng/ml. Po trzynastym tygodniu ciąży tylko 1-2 procent ciąż ulega samoistnemu poronieniu.
Oceniono, że 0,4 procent kobiet doświadczyło aż trzech kolejno po sobie następujących poronień.
Rodzaje poronień
Podstawowym objawem poronienia jest ból w dolnej części brzucha lub krwawienie. W zależności od stopnia nasilenia objawów rozróżnia się kilka rodzajów poronień:
-poronienie zagrażające
-poronienie w toku
-poronienie zatrzymane
Etiopatogeneza
Etiologiczne przyczyny przypadkowego, pojedynczego poronienia są liczne, a czynniki odpowiedzialne za wywołanie pierwszego poronienia mogą być przyczynami następnych. Badania genetyczne, hormonalne anatomiczne i immunologiczne mogą wytłumaczyć przyczyny występowania poronień. Jednak w celu dokonania pełnej oceny należy także przeprowadzić badanie w kierunku wykrycia zakażeń i zaburzeń metabolicznych.
Do czynników anatomicznych, które mogą być przyczyną poronień, zaliczyć należy:
-wrodzone wady macicy
-zrosty wewnątrzmaciczne
-niewydolność szyjki macicy
-mięśniaki macicy
-endometriozę miednicy mniejszej
Poronienie a wiek kobiety
Powszechnie znany jest fakt, że częstość utraty wczesnych ciąż zdecydowanie zwiększa się u kobiet po 35 roku życia i osiąga 50 procent u kobiet w wieku powyżej 40 lat, podczas gdy u kobiet w wieku poniżej 35 lat wynosi 6,4 procent.
Profilaktyka
Profilaktyka poronień musi uwzględnić poradnictwo małżeńskie oraz wykonania u każdej kobiety badania ogólnego i ginekologicznego jeszcze przed zajściem w ciąże.
W przypadku powtarzających się poronień należy przeprowadzić wnikliwą analizę obejmującą wyniki badania ogólnego i badań specjalistycznych. Z metod diagnostycznych szczególnie godne polecenia są ultrasonografia i histeroskopia oraz badania w kierunku obecności przeciwciał antyfosfolipidowych.