BABILONIA

Babilonia była głównym spadkobiercą po Sumerach, to tam wiedza ich poprzedników rozkwitła jeszcze pełniej, chociaż nie od razu barbarzyńscy Amoryci byli w stanie przejąć tę spuściznę. Babilonia to kraj obejmujący południową i środkową Mezopotamię, który jednak z początku był małym państewkiem wokół Babilonu. Rozrósł się dopiero za rządów Hammurabiego i właśnie w takich granicach, od Asyrii do morza, Babilonia trwała przez ponad 1000 lat.

BABILON - święte miasto rozpusty

Po Hammurabim królowie nie radzili sobie już tak dobrze i Babilonia nieco osłabła. Wielkim ciosem okazała się wyprawa Mursilisa, króla Hetytów. W 1595 przebył on z armią setki kilometrów i niespodziewanie zdobył miasto. Zabrał łupy oraz posąg Marduka i spokojnie wycofał się do domu. Osłabiony Babilon wkrótce zajęli Kasyci, górski lud przegoniony kiedyś przez Babilończyków, teraz trudniący się rozbójnictwem nad środkowym Eufratem. Udało im się odzyskać od Hetytów posąg Marduka, co pozyskało im serca Babilończyków. Całkiem możliwe, że byli w zmowie z Mursilisem, ale ludność ich zaakceptowała i rządzili w pokoju następne 400 lat.
Od XII w. w Babilonii nie działo się dobrze. Po najeździe Elamitów do kraju przeniknęli Aramejczycy. Nastał wtedy czas chaosu, upadek władzy królewskiej, walki między plemionami o władzę nad Babilonem i miastami Sumeru. Wkrótce też Asyria zaczęła mieszać się w sprawy Babilonii.
Okres niestabilności trwał praktycznie aż do czasu upadku Asyrii. Wtedy to dopiero Babilonia, która w koalicji z Medami pogrążyła na tysiąclecia w zapomnieniu swego północnego sąsiada, zabłysła potęgą i chwałą. Bardzo krótko, ale jasno.
Państwo nowobabilońskie trwało 73 lata. W tym czasie Babilończycy zaznaczyli się w historii zajmując tereny podbite niegdyś przez Asyrię, niszcząc Judę z Jerozolimą, zdobywając Tyr i opanowując Egipt.
Historia Babilonii kończy się w 539 roku, kiedy do Babilonu wkracza Cyrus Wielki, król Persji.

---