ANDRZEJ STRUG
Andrzej Strug (właściwie Tadeusz Gałecki, ur. 28 listopada 1871 w Lublinie, zm. 9 grudnia 1937 w Warszawie) - pisarz i publicysta, wolnomularz [1], działacz ruchu socjalistycznego i niepodległościowego.
Był aktywnym działaczem Polskiej Partii Socjalistycznej. W latach 1895-1900 został uwięziony i zesłany na Syberię. Po powrocie brał udział w rewolucji w 1905. W okresie I wojny światowej walczył w szeregach Legionów Józefa Piłsudskiego. Ponownie aresztowany w 1907 musiał opuścić granice państwa rosyjskiego i wyjechał do Paryża. W Polsce niepodległej reprezentował PPS-Lewicę. W 1918 roku wziął udział w tworzeniu Rządu Ludowego i został wiceministrem propagandy. Do końca życia był aktywnym działaczem społecznym i politycznym.
W swojej twórczości pisarskiej podejmował tematy wojenne i walki o idee sprawiedliwości społecznej, np. "Ludzie podziemni", "Dzieje jednego pocisku", "Mogiła nieznanego żołnierza". Krytykował też współczesny kapitalizm w powieściach: "Pieniądz", "Żółty krzyż". Poznawszy Tatry w latach krakowskich studiów powracał do nich i Zakopanego dość często. Ta jego znajomość z problemami modnego podówczas uzdrowiska zaowocowała dość nietypową jak dla autora "Ludzi podziemnych" pozycją groteskowo-satyryczną pt. "Zakopanoptikon".