Opiekunka dziecięca sem. IV

ANALIZA ROZWOJU DZIECKA - Marysi Ł.

Marysia urodziła się 20.11.2008 roku. Obecnie ma 6 miesięcy. W domu małego dziecka przebywa od 1.12.2008 roku, gdzie trafiła od razu ze szpitala. Matka Marysi nazywa się Ewa i urodziła ją w wieku 31 lat. W czasie ciąży nie korzystała z opieki lekarskiej. W czasie porodu wykorzystano pomoc próżnociągu położniczego (VE). Mała otrzymała 10 punktów w skali Apgar. Miała wykonany Zabieg Credego. Przyczyną dłuższego pobytu Marysi w szpitalu było wrodzone zapalenie płuc i krwiak podokostnowy lewostronny. Zaraz po porodzie dostała leki ototoksyczne (antybiotyki) przez co występuje u niej czynnik ryzyka uszkodzenia słuchu. Marysia trafiła jeszcze do szpitala w dniach 19-30.12 z powodu infekcji górnych dróg oddechowych i zapalenia oskrzeli. W kwietniu przechodziła ospę wietrzną. W ramach profilaktyki na prawidłowy rozwój stawów biodrowych do 3m.ż powinna być stosowana pozycja „żabki”, a po 3m.ż ćwiczenie na piłce. Obecnie mama odwiedza ją dość często i systematycznie.

Sfera rozwoju	Norma rozwojowa (co dziecko powinno umieć)	Osiągnięcia dziecka (co dziecko potrafi)	Oddziaływania wychowawcze (co należy robić aby wspomagać rozwój dziecka)
Motoryka	Na brzuszku: Opiera się na dłoniach unosząc górną część tułowia - niekiedy podpiera się tylko jedną ręką (dłoń otwarta) a drugą sięga po zabawkę. W tej pozycji obserwuje otoczenie. Widząc przed sobą atrakcyjną zabawkę wyciąga rączki, ale jeszcze nie jest zdolne posunąć się naprzód. Na plecach: Obraca się z pleców na boki i na brzuszek. Pozycja siedząca: Jeśli dorosły chwyci dziecko za rączki - dla niemowlęcia oznacza to zachętę do podciągania. Samo siedzi, ale jeszcze nie potrafi usiąść. Pozycja stojąca: Gdy dziecko podtrzymujemy pod pachy w pozycji stojącej to dziecko przejmuje ciężar ciała na dłużej - nóżki prostują się, stoi głównie na palcach, czasem opada na stopy.	Na brzuszku: Opiera się na dłoniach unosząc górną część tułowia - niekiedy podpiera się tylko jedną ręką (dłoń otwarta) a drugą sięga po zabawkę. W tej pozycji obserwuje otoczenie. Widząc przed sobą atrakcyjną zabawkę wyciąga rączki, ale jeszcze nie jest zdolne posunąć się naprzód. Na plecach: Obraca się z pleców na boki oraz czasami na brzuszek. Pozycja siedząca: Jeśli dorosły chwyci dziecko za rączki - dla niemowlęcia oznacza to zachętę do podciągania. Trzymane za biodra prze chwilę siedzi prosto, a następnie przechyla się na boki, do przodu lub do tyłu. Pozycja stojąca: Nóżki na krótko prostują się i na chwilkę przejmuje ciężar ciała, stoi na palcach.	Częste układanie dziecka na brzuszku. Unoszenie do pozycji siedzącej. Utrzymywanie w pozycji siedzącej trzymając za biodra. Podtrzymywanie pod paszki w pozycji stojącej. Pobudzanie dziecka do obracania się na boczek i brzuszek podając ciekawe zabawki z przodu i z boku.
Sensomo-toryka	Bada swoje ciało: ogląda stópki, wkłada je do ust. Bez trudu chwyta zabawki i przekłada je z ręki do ręki (wyjmuje jedną ręką z drugiej). Nie potrafi świadomie rzucić przedmiotu. Chwyta całą powierzchnią dłoni. Percepcja wzrokowa: Dziecko śledzi przedmioty w polu widzenia, szuka przedmiotu znikającego z pola widzenia (odwraca głowę, obraca się z brzuszka na plecy). Reaguje ożywieniem na osoby pochylające się nad nim bądź przechodzące obok. Żywo reaguje na barwę czerwoną. Potrafi skupić się przez kilka minut na przedmiocie będącym w ruchu. Podąża za wzrokiem dorosłego („o tam zobacz”). Percepcja słuchowa: Dziecko słucha dźwięku, odwraca głowę w kierunku jego źródła. Zwraca uwagę na coraz delikatniejsze dźwięki np. szeleszczący papierek. Radośnie reaguje na znajomy głos. Wzrasta wrażliwość słuchowa - zaczyna budzić je nawet niewielki hałas.	Bada swoje ciało: ogląda stópki, wkłada je do ust. Bez trudu chwyta zabawki i przekłada je z ręki do ręki (wyjmuje jedną ręką z drugiej). Nie potrafi trzymać 2 przedmiotów jednocześnie. Nie potrafi świadomie rzucić przedmiotu. Chwyta całą powierzchnią dłoni. Percepcja wzrokowa: Dziecko śledzi przedmioty w polu widzenia, szuka przedmiotu znikającego z pola widzenia (odwraca głowę, obraca się z pleców na brzuszek). Reaguje ożywieniem na osoby pochylające się nad nim. Żywo reaguje na barwę czerwoną. Potrafi skupić się przez chwilę na przedmiocie będącym w ruchu. Percepcja słuchowa: Dziecko słucha dźwięku, odwraca głowę w kierunku jego źródła. Radośnie reaguje na znajomy (na każdy) głos.	Zachęcać do szukania przedmiotów znikających z pola widzenia przez przesuwanie barwnych zabawek przed oczami dziecka. Wywoływać reakcje na bodźce dźwiękowe z odległości 50-70 cm od główki dziecka. Podawać zabawki z różnych stron pobudzając do sięgania, chwytania i prostej manipulacji. Podając zabawki do postukiwania i ugniatania demonstrując odpowiednie ruchy. Zachęcać dziecko do przekładania zabawki z ręki do ręki. Podawać po jednym przedmiocie do każdej rączki i stymulować do trzymania dwóch przedmiotów jednocześnie. Zabawa w „a ku-ku” lub „jest - nie ma”. Pozwolić na poznawanie twarzy dorosłego.
Kontakty społeczne i wola	Na widok znajomych osób reaguje ożywieniem, uśmiechem, gaworzeniem. Odpowiada zadowoleniem na pogodną mimikę, ciepły ton głosu, śmieje się głośno w czasie zabaw kontaktowo-dotykowych. Pojawia się reakcja orientacyjna - zaciekawienie i dystans na widok obcej osoby. Nie odczuwa potrzeby kontaktu z rówieśnikiem (nie zauważa go). Kontakt z przedmiotem sprawia mu radość - chętnie manipuluje zabawkami. Pierwsze przejawy woli dziecka - reaguje marudzeniem na brak kontaktu z osobą dorosłą, brak zabawek. Dziecko lubi być aktywne, lubi zabawy, sprawia mu to radość. Gwałtowne przerwanie kontaktu z osobą dorosłą lub zabranie zabawki może wywołać uczucie gniewu.	Reaguje ożywieniem i uśmiechem na widok osób dorosłych. Nie odczuwa dystansu do osób obcych. Odpowiada zadowoleniem na pogodną mimikę, ciepły ton głosu, uśmiecha się w czasie zabaw kontaktowo-dotykowych. Nie zauważa rówieśników. Chętnie bawi się zabawkami, sprawia jej to radość. Gwałtowne przerwanie kontaktu z osobą dorosłą i zabranie zabawki niekiedy wywołuje uczucie gniewu - płacz, marudzenie.	Poświęcenie jak najwięcej uwagi i czasu dziecku. Prowadzenie zabaw kontaktowo-dotykowych. Wprowadzanie miłej, pogodnej atmosfery. Stałość opieki (w miarę możliwości). Śpiewanie piosenek. Opowiadanie o wszystkim, jak najwięcej mówić do dziecka, pokazywać.
Mowa i myślenie	Gaworzy, wydaje dźwięki sylabowe, wymawia wszystkie samogłoski i połowę spółgłosek, głośno się śmieje, zmienia ton. Tworzy ciągi rytmiczne powtarzanych głosek lub sylab.	Wydaje bardzo mało dźwięków. Zdarzają się radosne okrzyki, spontaniczne.	Jak najczęściej prowadzić zabawę w Echo (wyłapywać dźwięki wydawane i powtarzać je po dziecku). Wprowadzać pogodny nastój. Dużo mówić do dziecka, opowiadać o wszystkim, nazywać przedmioty, wprowadzać zmienną modulację głosu, śpiewać piosenki.
Emocje i uczucia	Emocje są nadal silne związane z zaspokajaniem potrzeb biologicznych. Tworzy się więź emocjonalna z bliską osobą. Jednak coraz większy wpływ ma również zaspokajanie potrzeb psychospołecznych, a zwłaszcza potrzeby kontaktu z osobą dorosłą, bezpieczeństwa i aktywności. Emocje są gwałtowne, krótkotrwałe, zmienne. Radość - przejawia się ogólnym ożywieniem, głośnym śmiechem, gaworzeniem. Gniew - gwałtowne ruchy, płacz np. z powodu nagłego unieruchomienia. Strach - nagły płacz, niepokój, odwracanie główki. Zaciekawienie - skupienie, znieruchomienie. Dystans na widok obcej osoby - ostrożność, płacz.	Emocje dziecka są silnie związane z zaspokajaniem potrzeb biologicznych. Są bardzo gwałtowne, krótkotrwałe i zmienne. Radość - przejawia się ogólnym ożywieniem, uśmiechem. Gniew - gwałtowne ruchy, płacz np. z powodu nagłego unieruchomienia. Strach - nagły płacz, niepokój, odwracanie główki. Zaciekawienie - skupienie, znieruchomienie. Nie odczuwa dystansu na widok obcej osoby. Nie ma więzi emocjonalnej z żadną bliską osobą.	Nie dopuszczać do powstawania negatywnych emocji. Zapewnienie pogodnej, serdecznej atmosfery. Pogodna mimika, pieszczotliwy glos. Kontakt dotykowy, zabawy kontaktowo-dotykowe. Stałość opieki.
Przyzwy-czajenia i nawyki	Zaczyna czynnie uczestniczyć w czynności jedzenia próbując chwycić butelkę. Dziecko zaczyna jeść z łyżeczki. Dziecko zaczyna współdziałać podczas ubierania i rozbierania prostując w odpowiednim momencie ręce i nogi przy naciąganiu rękawów i nogawek, unosi pupę przy nakładaniu śpiochów.	Potrafi chwycić butelkę rączkami w czasie jedzenia, wszystkie posiłki ma podawane przez butelkę. Nie bardzo współpracuje jeszcze w czasie przebierania.	Pozwalać dziecku chwytać butelkę samodzielnie. Uczyć dziecko jedzenia z łyżeczki. Należy zawsze przestrzegać taj samej kolejności ubierania.

KĄPIEL NIEMOWLĘCIA

Istota i cel czynności:

1. Utrzymywanie skóry w czystości

2. Poprawienie funkcji skóry w czasie wycierania

Przygotowanie sprzętu:

1. Stół do kąpieli przykryty materacykiem

2. Wanienka do kąpieli

3. Ciepła woda

4. Naczynie na odpadki

5. Naczynie z wacikami

6. Naczynie z przegotowaną wodą

7. Mydło dla dzieci lub płyn do kąpieli

8. Myjka lub gąbka

9. Oliwka lub puder

10. Szczotka do czesania z miękkim włosem

11. Duży ręcznik kąpielowy

12. Kubeł na brudną bieliznę

13. Czyste ubranko dla dziecka

14. Pieluszki

Zasady kąpieli:

1. temp. 20-24°C

2. okna i drzwi zamknięte

3. temp. wody 31-37°C

4. wszystko powinno być przygotowane wcześniej i w zasięgu ręki

5. nie zostawiać dziecka samego na materacu i w wannie

6. kąpiel najlepiej wykonywać przed karmieniem i spaniem

7. przestrzeganie kolejności i dokładności mycia

Kolejność:

1. umycie oczu na materacu

2. umycie uszu na materacu

3. przeniesienie do wanienki

4. umycie buzi czystą wodą

5. umycie główki (mydełkiem)

6. umycie tułowia

7. umycie pupy i krocza

8. umycie nóżek i rączek (stópki i piąstki)

---