Fizyka - Zadania - Pole magnetyczne
Poniżej znajdują się treści zadań związanych z wybranym tematem. Kliknij na odnośnik "więcej..." aby zobaczyć rozwiązanie zadania.
Uwaga! kolorem czerwonym zaznaczono zadania, których rozwiązania są dostępne dopiero po wykupieniu abonamentu. Jeśli nie masz w pełni aktywnego konta, kliknij tutaj.
01. |
|
02. |
Cząstka α wpada w pole magnetyczne o indukcji B=0.02T prostopadle do kierunku wektora indukcji B i zatacza krąg o promieniu r=0.2m. Oblicz energię cząstki (w J i keV). więcej... |
03. |
|
Zadanie 1
Treść: |
Dane: |
Szukane: |
Wzory:
|
Rysunek:
Rozwiązanie:
Do obliczenia natężenia pola magnetycznego należy umieścić w przestrzeni wektory Hp pochodzące od poszczególnych przewodników.
Korzystamy przy tym zasady prawej ręki, gdzie kciuk wskazuje kierunek prądu, a zakrzywione palce pokazują kierunek wektorów pola magnetycznego.
Powyższy rysunek przedstwia te wektory i widzimy, że są one zwrócone w jedną stron - za rysunek. Są one idealnie pośrodku kwadratu, lecz dla wyrazistości rysunku są one blisko siebie. Dla przejrzystości zaznaczony jest tylko jeden wektor Hp.
Wiemy oczywiście, że wektory możemy dodawać, więc całkowite natężenie pola będzie sumą poszczególnych wektorów Hp:
Aby obliczyć pojedyncze pole magnetyczne Hp skorzystajmy z podanego na początku wzoru. W naszym przypadku odległością od przewodnika jest
Tak więc otrzymujemy:
Ostatecznym wzorem, a zarazem odpowiedzią na zadanie będzie:
Zadanie 2
Treść: |
Dane: |
Szukane: |
Wzory:
|
Rysunek:
Rozwiązanie:
Skąd się bierze zorza polarna? Pokrótce dlatego, że Ziemia posiada własne pole magnetyczne (niezbędne dla życia), które naładowane cząsteczki pochodzące ze Słońca "ściąga" na bieguny.
Tak samo zachowuje się cząstka α w naszym zadaniu, która wpada w pole magnetyczne o idukcji B. Mając prędkość v zatacza ona krąg o promieniu r.
Siłą zakrzywiającą jest siła Lorenza. Możemy to przedstawić następująco:
czyli:
Skracamy jedno v i wyliczamy prędkość tej cząstki:
Prędkość nie jest tak duża, że trzeba używać wzorów relatywistycznych, dlatego użyjemy zwykłego wzoru na energię:
Podstawiając otrzymaną prędkość dostajemy:
Tak otrzymaliśmy ostateczny wzór na energię tej cząstki. Wiemy, że cząstka α jest po prostu jądrem atomu helu. Tak więc posiada 2 protony i 2 neutrony.
Z tego wnioskujemy, że masa jest równa w przybliżeniu 4 masom protonu (dla dokładności obliczeń masę cząstki odczytujemy z tablic). Jeśli chodzi o ładunek to łatwo się domyślamy, że wyniesie q=+2e.
Teraz już mamy wszystko, aby obliczyć energię. Na początku użyjmy podstawowych jednostek układu SI (czyli ładunek będzie w C):
Sprawdźmy jeszcze jednostkę:
Aby obliczyć energię w eV musimy znaleźć związek między eV oraz J. Skorzystajmy wpierw na wzór podany powyżej na energię przejścia ładunku q przez potencjał U.
Energia ta jest równa 1J, gdy ładunek będzie równy 1C (korzystamy tutaj z energii kondensatora) . A więc przy przejściu tego ładunku przez potencjał 1U więc stwierdzamy, że:
czyli:
Energia wyniesie więc:
Energia cząstki α wynosi E=12,3 . 10-17J (0,77 keV).
Zadanie 3
Treść: |
Dane: |
Szukane: |
Wzory:
|
Rysunek:
Rozwiązanie:
Rozwiązanie polega na znalezieniu miejscu, gdzie indukcja magnetyczna od pierwszego przewodnika równoważy indukcję od drugiego przewodnika.
Rozważamy układ i stwierdzamy, że te miejsce znajduje się na przerywanej linii na rysunku (odległość między dwoma punktami jest zawsze najmniejsza na prostej łączącej te punkty).
Aby określić kierunek i zwrot wektora indukcji pola korzystamy z reguły prawej ręki.
Przez oba przewodniki przepływa prąd skierowany "za kartkę" (czyli monitor :)). Wyobraź sobie ten przewodnik, złap go prawą ręką kciukiem wskazując kierunek prądu (za monitor). Pozostałe palce wskazują teraz kierunek wektora indukcji.
Indukcja B1 i B2 mają postać (wykorzystujemy wzór pierwszy, podstawiając odpowiednie dane):
Ponieważ w naszym rozpatrywanym punkcie, indukcja wypadkowa wynosi zero, stwierdzamy więc, że:
Skracamy, co się da i mnożymy "na krzyż":
Ostatecznie:
Szukanym miejscem jest punkt oddalony od pierwszego przewodnika na odległość x = a/3.