Społeczne uwarunkowania organizacji i kierowania procesami opiekuńczo wychowawczymi
Organizacja jako szczególna cecha ludzkiego działania polega na realizowaniu funkcji narzędzia osiąganych celów z grec.” organonon” znaczy narzędzie.
W ujęciu encyklopedycznym organizację można rozumieć jako jkąkolwiek wyodrębnioną względnie z otoczenia całość ludzkiego działania, mającą określoną strukturę skierowaną na osiąganie jakiegoś celu lub celów.
Organizowanie zaś, to proces łączenia osobowych i rzeczowych składników działania, jak również zorganizowanych już działań w systemy bardziej zlożone, lepiej sprzyjające zaspokojeniu potrzeb.
Zarządzanie jest działalnością kierownicza polegającą na ustalaniu celów i powodowaniu ich realizowania w organizacjach przy uwzględnieniu zespołów ludzkich, środków rzeczowych i finansowych. Do podstawowych funkcji zarządzania można zaliczyć: planowanie, motywowanie, realizowanie, kontrolę wykonania zadań oraz wprowadzenie innowacji w następstwie stwierdzenia niedoskonałości w realizacji celów.
Kierowanie to powodowanie aby inni ludzie postępowali zgodnie z celami i intencjami kierującego, kierowanie procesem opiekuńczo – wychowawczym dotyczy ogółu czynności i relacji zachodzących miedzy opiekunem a podopiecznymi – mających na celu umożliwienie tym ostatnim wielostronnego rozwoju przy wprowadzaniu ich w życie wartościowe sprzyjające pożądanemu spolecznie zachowaniu.
Według Stonera kierowanie to specjalizacja w zajmowaniu się sprawami czasu i stosunków między ludźmi w miarę ich pojawiania się w organizacjach. Efektywność kierowania jako miara sprawności i skuteczności kierownika jest miarą tego, w jakim stopniu wyznacza on i osiąga dane cele. Natomiast efektywność organizacji jest miarą tego w jakim stopniu osiąga on odpowiednie cele. Sprawność to umiejętność minimalizowania zużycia zasobów przy osiąganiu celów organizacji. Skuteczność zaś polega na umiejętności wyboru właściwych celów.
Realizacja celów pomocy społecznej:
Pomoc społeczna jest jedną z dziedzin polityki społecznej państwa, mająca na celu umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężenie trudnych sytuacji życiowych, których nie są w stanie pokonać wykorzystując własne możliwości.
Pomocy społecznej udziela się w szcególności z powodu ubóstwa, sieroctwa, bezdomności, potrzeby ochrony macierzyństwa, bezrobocia, niepełnosprawności, długotrwałej choroby, bezradności w sprawach opiekuńczo – wychowawczych i prowadzenia gospodarstwa domowego zwłaszcza w rodzinach niepełnych, wielodzietnych , alkoholizmu i narkomanii, trudności w przystosowaniu do życia po opuszczeniu zakładu karnego, klęski żywiołowej, lub ekologicznej.
Celem pomocy społecznej jest zwłaszcza usamodzielnienie podopiecznego, stąd bardzo ważną dziedziną jej działania stanowi praca socjalna, poradnictwo prawne i psychologiczne.
Praca społeczna według Heleny Radlińskiej polega na wydobywaniu i pomnażaniu sił ludzkich, na ich usprawnianiu i organizacji wspólnego działania dla dobra ludzi.
Podobny charakter ma definicja zapisana w niemieckim Słowniku Pracy Socjalnej, w którym pojęciem tym obejmuje się urządzenie i przedsięwzięcia, które powinny ludziom pomóc w ich integracji ze społeczeństwem, aby prowadzili w nim takie życie, które odpowiada ludzkiej godności.
W teorii amerykańskiej praca socjalna postrzegana jest jako profesja i jako metoda działania charakterystyczna dla tzw. Osobistych usług społecznych. Usługi te zaliczane są do tzw. Sfery socjalnej w której wyróżnia się następujące elmenty : utrzymanie dochodów, programy ochrony zdrowia, programy edukacji narodowej, budownictwo socjalne oraz progaramy zatrudnienia. Osobiste usługi społeczne i realizowana w związku z nimi praca socjalna nakierowane są na realizację trzech podstawowych zadań: socjalizacja i rozwój jednostki, terapia, rehabilitacja, pomoc i ochrona, zapewnienie dostępu do usług poradnictwa i informacji.
Pomoc społeczna to działalność zawodowa skierowana na pomoc osobom i rodzinom we wzmocnieniu, lub odzyskaniu zdolności do funkcjonowania w społeczeństwie oraz na tworzenie warunków sprzyjających temu celowi.
Praca socjalna jest specyficzna działalnością zawodową, mająca na celu lepszą adaptację wzajemną osób, rodzin, grup i środowiska spolecznego, w jakim żyją, oraz rozwijanie poczucia godności osobistej i odpowiedzialności jednostek na drodze odwoływania się do potencjalnych możliwości poszczególnych osob, do powiązań między-profesjonalnych a także sił i środków społecznych.
Praca socjalna może przyjmować różnorodne formy – od pomocy doraźnej do długofalowych działań wspierających rozwój jednostek i grup.
Formy pracy socjalnej:
1. Ratownictwo- wymaga rozpoznawania warunków natychmiastowego działania, stwierdza istnienie potrzeby i możliwości ratunku, który niesie zagrożonemu niebezpieczeństwem, bez względu na jego uprawnienia i przynależność do grupy społecznej.
2. Opieka- to forma świadczona w tych wszystkich sytuacjach życiowych, w których ludzie dotknięci nieszczęśliwym układem wydarzeń losowych nie umieją albo nie mają dość sił, aby samodzielnie przezwyciężyć piętrzące się przed nimi trudności.
3. Pomoc- zapewnia możność utrzymania i podnoszenia kultury, spożytkowania wszystkich sił ludzkich. Dopomaga rozwojowi jednostek i wzrostowi wszystkiego co zostało uznane za dobro. Pomoc liczy się ze świadomym uczestnictwem, ze współpracą pomagających i korzystających z pomocy w pełni za siebie odpowiedzialnych.
4. Jeszcze inna formą jest kompensacja społeczna będąca wyrównaniem braków środowiskowych, utrudniających pomyślny bieg życia jednostki.
W pracach z zakresu teorii pracy socjalnej często stosowane jest pojęcie interwencja- jest ona działaniem osoby, lub zespołu w rzeczywistości, do której pierwotnie nie należeli. Interwencja psycho – socjologiczna lub socjologiczna zmierza do zmian społecznych zarówno do ich poznania, jak i ulepszenia.
Do zadań własnych z zakresu pomocy społecznej, realizowanych przez gminę należy: prowadzenie domów pomocy społecznej, ośrodków wsparcia, i opiekuńczych o zasięgu lokalnym oraz kierowanie do nich osób wymagających opieki, przyznawanie i wypłacanie zasiłków celowych, przyznawanie pomocy rzeczowej. Do zadań własnych z zakresu pomocy społecznej o charakterze obowiązkowym realizowanym przez gminy należy udzielanie schronienia , posiłku, niezbędnego ubrania, świadczenie usług opiekuńczych w miejscu zamieszkania, pokrywanie wydatków na świadczenia zdrowotne , praca socjalna, sprawienie pogrzebu.
Zadania zlecone gminie obejmują ; przyznawanie i wypłacanie zasiłków stałych, okresowych i celowych, renty socjalnej, świadczenie specjalistycznych usług opiekuńczych organizowanie i prowadzenie środowiskowych domów samopomocy, utworzenie i utrzymanie ośrodka pomocy społecznej.
Zadania pomocy społecznej realizowane przez wojewodę obejmują ocenę stanu i efektywności pomocy społecznej, ustalanie sposobu zadań z zakresu administracji rządowej realizowanych przez jednostki samorządu terytorialnego, nadzór nad przestrzeganiem wymaganego standardu usług świadczonych przez jednostki organizacyjne pomocy społecznej, a także placówki opiekuńczo – wychowawcze oraz nad odpowiednim poziomem kwalifikacji kadr w jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej, niezależnie od podmiotu prowadzącego , kontrola usług i akceptacja programów naprawczych w domach pomocy społecznej, a także ocena stopnia realizacji programu naprawczego , wydawanie i cofanie zezwoleń na prowadzenie dps, oraz prowadzenie ich rehestru, koordynowanie działań w zakresie integracji ze społeczeństwem osób posiadających status uchodXcy.
Zadania pomocy społecznej realizowane przez samorząd województwa:
Sporządzanie bilansu potrzeb i środków w zakresie pomocy społecznej we współpracy z gminami i powiatami oraz opracowanie strategii rozwoju, opracowywanie i wdrażanie celowych programów służących realizacji zadań pomocy społecznej i ich dofinansowanie, organizowanie kształcenia, identyfikacja przyczyn ubóstwa, wspieranie i prowadzenie działań na rzecz wyrównania poziomu życia, inspirowanie i promowanie nowych rozwiązań w zakresie polityki społecznej, zlecanie w drodze umowy organizacjom społecznym zadania z zakresu pomocy społecznej oraz wspieranie ich.
Wśród zasad realizacji pomocy społecznej wymienia się :
zasadę pomocniczości
Zasada pomocniczości inaczej subsydiarności, wspólnego dobra, czy komplementarności: kształtuje stosunki międzyludzkie nie tylko pomiędzy społecznością i osobą ludzką, ale także pomiędzy mniejszymi i większymi społecznościami. Stąd też zasada ta scala w sobie niejako zasadę prymatu osoby ludzkiej, zasadę praw człowieka i zasadę pierwszeństwa mniejszych społeczności przed większymi. Stanowi ona negatywne kryterium dla wszelkiej \"odgórnej\" działalności w społeczeństwie. Zasada pomocniczości odrzuca zależność hierarchiczną. Jak można bowiem wymagać, aby jednostka \"niższa\" była podporządkowana \"wyższej\", jeśli ta ostania ma być jedynie pomocnicza w stosunku do tej \"niższej\"? To stwierdzenie ma fundamentalne znaczenie.
Można wyróżnić dwa sposoby pojmowania pomocniczości:
Pierwszy mówi, że wspólnoty zwane wyższymi mają służyć niższym i że należy uprzywilejować tę najmniejsza wspólnotę, gdyż to ona jest najbliższa ludziom i ich problemom.
W drugim podejściu do wyjaśnienia istoty zasady subsydiarności stwierdza się, że należy wybierać wspólnotę najlepiej nadającą się do rozwiązania danego problemu, którą nie musi być wspólnota podstawowa.
Pomoc społeczna realizowana jest w ramach możliwości państwa, rynku oraz w obszarze aktywności obywatelskiej.
Do zadań organizacji porządkowych zalicza się :
-zaspokajanie potrzeb indywidualnych i społecznych w małej grupie.
-przyjęcie czynnej postawy obywatelskiej w zakresie spraw tzw. ludzkich i obywatelskich.
-preferowanie pluralizmu i różnorodności życia
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
Matejko LuboiĹska Style kierowania uwarunkowaniem sprawnego kierowania organizacjÄ
Organizowanie opieki nad dzieckiem w placĂłwkach opiekuĹczo wychowawczychKomunikacja spoĹeczna i promocja organizacji pozarzÄ
dowychpostawa, socjologia organizacji i kierowania, integracjaWychowawca przywodca Nie ma trudnych dzieci sa tylko niewlasciwi opiekunowie wychowPrzejawy spolecznej NIEodpowiedzialnosci organizacji publicznych e 1ocsBatorski Dominik SpoĹeczne uwarunkowania i konsekwencje korzystania z InternetuSpoĹeczne uwarunkowania przestepczoĹci nieletnich bibliografiaPEDAGOGIKA OPIEKUNCZO WYCHOWAWCZADiagnoza sytuacji dziecka w placowce?ukacyjnej lub opiekunczo wychowawczejrozporzadzenie w sprawie placowek opiekunczo wychowawczychSpoĹeczne uwarunkowania konfliktu nieletnich z prawem karnym KuÄKultura bezpieczeÄšâstwa i psychologiczne uwarunkowania sprawnoÄšâşci kierowcywiÄcej podobnych podstron